„(…) przez czad, niezdarność i zmęczenie”. Wpatrzenia (o Joannie Pollakównie)

The article presents selected poems of Joanna Polakówna, a poet and art historian, whose works, often mentioned in the recent years, constantly invite new readings. The author regards the poems devoted to gazing at, observing, in other words, to the conditions and extent of cognition as the most important part of Pollakówna’s poetic oeuvre. The speaker’s characteristic sensitivity to visual stimuli is connected with the continuous vigilance of the self: awaiting change and being on the verge of metamorphosis. Pollakówna’s gazings are a response to the unconfident identity (“I see therefore I am”). Moreover, revealing the deeply personal and painful conditions of perception, they point at the courage of poetic confession.

Tekst przedstawia wybrane utwory Joanny Pollakówny, poetki i historyczki sztuki, której twórczość, w ostatnich latach często komentowana, wciąż prowokuje do nowych odczytań. Autorka artykułu uważa wiersze poświęcone wpatrywaniu się, oglądaniu, a więc warunkom i zasięgowi poznania za najważniejszą część dorobku autorki Skąpej jasności. Właściwa podmiotowi lirycznemu wrażliwość na bodźce wzrokowe wiąże się z nieustanną czujnością ja – oczekującego przemiany, stojącego u progu metamorfozy. Wpatrzenia Pollakówny są odpowiedzią na niepewną tożsamość („widzę, więc jestem”). Również, ujawniając głęboko osobiste, naznaczone bólem warunki postrzegania, wskazują na odwagę poetyckiego zwierzenia.