Praktyczne zastosowanie instytucji safe haven przez dyrektorów muzeów oraz kuratorów

Safe haven as a remedy for affected monuments not only challenges museum directors when managing the safeguarded monuments, but also curators, who engage in monument displays. This article shows the risks and work needed to be done by both directors and regular museum workers to provide the required help for all of the received objects. This is also an opportunity for the museums to overcome financial and governance crises in cultural institutions, and to involve themselves in international heritage matters. Curators as well are responsible for properly managing the monuments, by using the instruments at their disposal to tell a story beyond the objects, involve the audience, and make them aware of the importance of protecting cultural heritage. 

Zastosowanie instytucji safe haven jako pomocy dla zagrożonych zabytków stanowi realne wyzwanie dla muzealników w zakresie zarządzania obiektami oraz kuratorów w przedmiocie prezentowania dzieł. Artykuł ukazuje pracę, jaką muszą wykonać dyrektorzy i pracownicy muzeów, by zapewnić ochronę wszystkim przyjętym obiektom, oraz niebezpieczeństwa, jakie z tym się wiążą. Jest to także szansa dla muzeów na przezwyciężenie kryzysu organizacyjnego i finansowego panującego w instytucjach kultury oraz zaangażowanie się w sprawy dotyczące światowego dziedzictwa. Również kuratorzy są odpowiedzialni za właściwe zarządzanie zabytkami. Mają odpowiednią wiedzę na temat obiektów, potrafią zaangażować i uwrażliwić zwiedzających na kwestie związane z ochroną dziedzictwa kulturowego.