Formy pomocy uchodźcom udzielanej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej

The presented article contains information on assistance activities for refugees. The situation after the outbreak of the war in Ukraine on February 24, 2022 made Poles help refugees. There have been so many refugees in Poland since the end of World War II. The information presents assistance activities implemented by the state, non-governmental organizations and citizens of Poland. The aim of this study is to determine the role of the implemented forms of assistance in Poland in the process of supporting refugees. The purposes of the article used the method of document examination and the method of own observation, which allowed the formulation of certain conclusions. First, refugees do not have sufficient access to care and education facilities for their children. Secondly, the group of migrants from Ukraine does not have adequate medical facilities and permanent psychological support. Thirdly, the important issue is the insufficient financing of assistance activities for Polish citizens who actively engaged in helping another person, all forms of support provided by them were paid from their own household budget.

Prezentowany artykuł zawiera informacje na temat działań pomocowych na rzecz uchodźców. Sytuacja po wybuchu wojny w Ukrainie 24 lutego 2022 r. zmusiła społeczeństwo polskie do podjęcia aktywnych działań na rzecz drugiego człowieka. Tak ogromna skala napływu uchodźców nie była obserwowana od zakończenia II wojny światowej. Treści zawarte w artykule skupiają się na działaniach pomocowych udzielanych zarówno przez organy państwa, samorządy, organizacje pozarządowe, jak i obywateli Polski. Celem niniejszej pracy jest ustalenie jaką rolę spełniają realizowane formy pomocy w Polsce w procesie wspierania uchodźców. Na potrzeby artykułu wykorzystano metodę badania dokumentów oraz metodę obserwacji własnej, które pozwoliły na sformułowanie pewnych wniosków. Po pierwsze, uchodźcy nie mają wystarczającego dostępu do placówek opiekuńczo-wychowawczych dla swoich dzieci. Po drugie, grupa migrantów z Ukrainy nie posiada odpowiedniego zaplecza medycznego i stałego wsparcia psychologicznego. Po trzecie, istotną kwestią jest niewystarczające finansowanie działań pomocowych dla obywateli Polski, którzy czynnie zaangażowali się w pomoc drugiemu człowiekowi, wszelkie udzielane przez nich formy wsparcia były opłacane z ich własnego budżetu domowego.