Pliny the Elder and Philippus of Thessalonica, when writing about a statue created by Eutychides (4th/3rd century BCE) that depicted the personification of the Eurotas River, emphasized that in this work, which has not survived to our time, the sculptural art appeared “more fluid than the river’s current” (amne liquidior) according to Pliny, and “more fluid than water” (ὕδατος ὑγρότερος) according to Philippus. Both ancient authors likely referred to the exceptional fluidity of movement that characterized the work, accurately reflecting the identity of the depicted figure. Philippus of Thessalonica additionally noted that the artist portrayed the figure as a swimmer traversing the river’s current (ὡς […] διάβροχος ἔν τε ῥεέθροις […] ὑγροβατῶν). Since the personification of another river, the Orontes, is present in Eutychides’ most famous work – Tyche of Antioch, known from preserved sculptural copies – as a swimmer immersed in water with arms arranged in a wave-like shape (which, incidentally, creates an impression of fluidity), it can be assumed that Eutychides’ Eurotas was depicted using this very formula. The formula was innovative not only in the context of the iconography of river gods/personifications, as has been noted several times, but it also represented the earliest successful attempt to create a fully three-dimensional image of a swimming figure, which secures Eutychides’ prominent place in the history of ancient sculpture. Assuming that Eurotas, like Orontes placed at the feet of Tyche of Antioch, was depicted as a half-figure swimmer with arms arranged in a wave-like manner, it is plausible that preserved statuettes commonly interpreted as representations of Orontes inspired by the companion of Antioch’s Tyche could just as well be copies or variations of another work by Eutychides – the lost personification of Eurotas.
Pliniusz Starszy oraz Filip z Tesaloniki, pisząc o wykonanym przez Eutychidesa (IV/III w. p.n.e.) posągu, który przedstawiał personifikację rzeki Eurotas, podkreślają, że w tym, niezachowanym do naszych czasów, dziele sztuka rzeźbiarska sprawiała wrażenie, odpowiednio, „bardziej płynnej niż nurt rzeki” (amne liquidior), względnie „bardziej płynnej niż woda” (ὕδατος ὑγρότερος). Obaj starożytni autorzy najpewniej mieli na myśli wyjątkową płynność ruchów, jaką charakteryzowało się dzieło, trafnie oddającą tożsamość ukazanej postaci. Filip z Tesaloniki dodatkowo nadmienia, że artysta ukazał ją jako pływaka przemierzającego rzeczny nurt (ὡς […] διάβροχος ἔν τε ῥεέθροις […] ὑγροβατῶν). Ponieważ personifikacja innej rzeki, a mianowicie Orontesu, obecna w najsłynniejszym dziele Eutychidesa – znanej m.in. z zachowanych kopii rzeźbiarskich Tyche Antiochii – to zanurzony w wodzie pływak z ramionami ułożonymi w kształt fali (co, notabene, stwarza wrażenie płynności), można założyć, że Eurotas Eutychidesa ukazany został z wykorzystaniem tej właśnie formuły. Była ona nowatorska nie tylko w kontekście ikonografii bóstw rzecznych / personifikacji rzek, co kilkakrotnie już podkreślano, ale stanowiła też najwcześniejszą udaną próbę stworzenia pełnoplastycznego wizerunku płynącej postaci, co zapewnia Eutychidesowi poczesne miejsce w dziejach rzeźby starożytnej. Założywszy, że Eurotas, podobnie jak Orontes umieszczony u stóp Tyche Antiochii, ukazany został jako półpostać pływaka z faliście ułożonymi ramionami, wypada przyjąć, że zachowane posążki powszechnie interpretowane jako wizerunki Orontesu inspirowane towarzyszem antiocheńskiej Tyche, równie dobrze mogą być kopiami lub trawestacjami innego dzieła Eutychidesa – niezachowanej personifikacji Eurotasu.
