Praca duszpasterska i narodowowyzwoleńcza w posłudze kapłańskiej ks. Piotra Kobylińskiego (1814-1896)

National and liberation matter during the partitions was present on different grounds in the lives of the Polish society. Poles, willing to regain independence, took radical steps, which led to the Uprisings of 1830 and 1863. Catholic clergy, whose personal engagement gave moral support to independence movement, were also involved in it. Rev. Piotr Kobyliński (1814-1896) was one of the extraordinary priests in the Kujawy and Kalisz Diocese who was acting for raising morality and religious spirit in the period between the Uprisings. His involvement in organising the smuggling of people for the Uprising in the Grand Duchy of Posen in 1896, his engaging summons exhorting to fights with the enemy as well as giving support to everyone taking part in the Uprisings made him fall victim to repression of the Russian administration in the result of which he was sentenced to three years’ imprisonment. He fought for national unity between the clergy and the faithful, which can be best examplified by his support given to Bishop Michał Marszewski in 1863 for attempts to discredit him in the eyes of Poles. His second working area was his pastoral service in five parishes, in which he became well-known as the church constructor and the model parish priest conveying deep patriotism in his teaching and attitude.

Sprawa narodowowyzwoleńcza w okresie zaborów była obecna w życiu polskiego społeczeństwa na różnych płaszczyznach. Polacy, chcący odzyskać niepodległość, podejmowali radykalne kroki, które doprowadziły do powstań w 1830 i 1863 r. Wśród nich nie brakowało duchowieństwa katolickiego, które osobistym zaangażowaniem było moralnym oparciem dla ruchów niepodległościowych. W diecezji kujawsko-kaliskiej jednym z nietuzinkowych księży działających na rzecz podniesienia moralności i ducha religijnego w okresie międzypowstańczym był ks. Piotr Kobyliński (1814-1896), który za organizowanie przemytu ludzi do powstania w Wielkim Księstwie Poznańskim w 1846 r., płomienne kazania zagrzewające do walki z wrogiem oraz udzielanie wsparcia wszystkim podejmującym działania powstańcze, doznał represji w postaci trzyletniego uwięzienia przez władze carskie. Zabiegał o jedność duchowieństwa i wiernych w sprawie narodowej, co objawiło się w obronie bpa Michała Marszewskiego w 1863 r., jaką podjął po próbach zdyskredytowania jego osoby w oczach Polaków. Drugim obszarem pracy duchownego było duszpasterstwo w pięciu parafiach, w których zasłynął jako budowniczy kościołów i wzorowy proboszcz emanujący głębokim patriotyzmem w swoim nauczaniu i postawie.