Περὶ τῶν ἑπτὰ θεαμάτων Pseudo-Filona Bizantyńskiego i jego zastosowanie w nauczaniu języka starogreckiego

The purpose of this article is to present the possibilities that Pseudo-Philo of Byzantium’s Περὶ τῶν ἑπτὰ θεαμάτων, a treatise on the Seven Wonders of the Ancient World, offers to a didactician of Ancient Greek. The article discusses the aspects of grammar, lexis and culture that can be introduced and developed using pseudo-Philo of Byzantium’s work. The following analysis is a result of the author’s work with the students in the Faculty of History of the Jagiellonian University who examined the aforementioned text during a course in the Ancient Greek language.

Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie możliwości, jakich w dydaktyce języka starogreckiego dostarcza traktat Pseudo-Filona Bizantyńskiego Περὶ τῶν ἑπτὰ θεαμάτων, dotyczący tak zwanych siedmiu cudów świata starożytnego. Artykuł prezentuje, jakie zagadnienia gramatyczne, leksykalne, a także kulturowe mogą być wprowadzane, rozszerzane dzięki temu traktatowi. Poniższe rozważania są owocem doświadczenia autora z pracą ze studentami Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, którzy podczas lektoratu zajmowali się wspomnianym tekstem.