Dostępność teatrów publicznych dla osób z niepełnosprawnościami

Możliwości osoby z niepełnosprawnością i bariery środowiskowe kształtują poziom dostępności w różnych dziedzinach życia kulturalnego. Stopień przystosowań infrastrukturalnych oraz mniej widoczne oddziaływania o charakterze symbolicznym w istotny sposób oddziałują na możliwość partycypacji społecznej i dostępu do wytworów kultury przez osoby z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym. Teatr jest dziedziną sztuki, której nieodłącznym elementem jest spotkanie, tym samym otwartość na to, co inne stanowi warunek nawiązania dialogu i oddziaływania performatywnego. W polskim teatrze ostatnich lat coraz częściej dostrzegany jest kontekst niepełnosprawności, od niedawna również jako temat twórczości artystycznej. W artykule omówione zostały teatry instytucjonalne stanowiące istotne ośrodki kulturotwórcze w poszczególnych regionach oraz biorące udział w międzynarodowych festiwalach. Analizie poddano formalną dostępność infrastrukturalną przestrzeni teatralnych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami oraz dostosowanie prowadzonej przez te teatry działalności kulturalnej do możliwości percepcyjnych osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. W przypadkach, w których było to możliwe, wskazane zostały także prowadzone przez placówki działania uwzględniające społeczny fenomen niepełnosprawności.