Wychowanie do dorosłości – znaczenie poczucia autonomii młodych dorosłych dla doświadczanego dobrostanu psychicznego

W ciągu ostatnich kilku dekad można zaobserwować szczególnie zmiany w zakresie funkcjonowania osób w okresie wczesnej dorosłości. Uwagę badaczy zwraca niepokojące zjawisko społeczne związane z coraz późniejszym osiąganiem przez młodych dorosłych społecznych wyznaczników dorosłości, co koresponduje z doniesieniami wskazującymi na to, że coraz rzadziej postrzegają oni dorosłość w kategoriach realizacji określonych zadań rozwojowych, w zdecydowanej większości zaś utożsamiają ten etap życia z zaspokojoną potrzebą autonomii. Dotychczasowe doniesienia empiryczne wskazują, że czynnikiem, który ma duże znaczenie dla pomyślnego wejścia młodych ludzi w okres dorosłości, jest doświadczany przez nich poziom dobrostanu psychicznego. Ma on korzystne znaczenie nie tylko dla podjęcia i realizacji zadań rozwojowych okresu wczesnej dorosłości, ale przede wszystkim odnosi się do aktualnego definiowania tego etapu życia przez młodych ludzi w kategoriach potrzeby autonomii. Dobrostan psychiczny młodych dorosłych w dużej mierze wiąże się z systemem rodzinnym, którego młody człowiek jest częścią, a w szczególności z prawidłowo przebiegającym procesem separacji emocjonalnej dziecka od rodziców. Mając na uwadze trudności z wejściem w okres dorosłości, które są udziałem współczesnych młodych ludzi, i ważkie znaczenie tego problemu w szerszej perspektywie społecznej, celem tego artykułu jest przedstawienie znaczenia oddziaływań wychowawczych rodziców dorastającego dziecka dla doświadczanego przez nie poczucia autonomii i dobrostanu psychicznego. Tekst koncentruje się wokół czterech głównych wątków: 1) zmian w zakresie funkcjonowania młodych ludzi i definiowania przez nich okresu dorosłości; 2) znaczenia dobrostanu psychicznego dla pomyślnego wejścia młodego człowieka w okres dorosłości; 3) rodzinnych uwarunkowań dobrostanu psychicznego młodych dorosłych; 4) kierunków dalszych badań oraz implikacji praktycznych.