Zasada współdziałania przy umyślnym samonarażeniu się jako negatywna przesłanka obiektywnego przypisania skutku z perspektywy przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu w polskim i niemieckim prawie karnym

The subject of the present article is the principle of complicity in intentional self-inflicted injury as a negative premise for objective attribution of an effect from the perspective of crimes against life and health in Polish and German criminal law. First, the problem of negative prerequisites for objective attribution of an effect is briefly discussed, which is an extremely interesting issue both from the perspective of dogmatics and the practice of criminal law. Then the article brings closer the criterion of the principle of victim autonomy by means of examples taken from the German doctrine and jurisprudence in the area of crimes against life and health and analyses them from the perspective of the Polish Penal Code. The whole allows to get acquainted with the discussed premise and to understand both its theoretical essence and a somewhat illustrative exemplification.

Tematem niniejszego artykułu jest zasada współdziałania przy umyślnym samonarażeniu się jako negatywna przesłanka obiektywnego przypisania skutku z perspektywy przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu w polskim i niemieckim prawie karnym. W pierwszej kolejności omówiona została zwięźle problematyka negatywnych przesłanek obiektywnego przypisania skutku, co stanowi niezwykle interesujące zagadnienie, zarówno z perspektywy dogmatyki, jak i praktyki prawa karnego. Następnie artykuł przybliża kryterium zasady autonomii ofiary przy pomocy zaczerpniętych z doktryny i judykatury niemieckiej przykładów z obszaru przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu oraz analizuje je z perspektywy polskiego kodeksu karnego. Całość pozwala zaznajomić się z omówioną przesłanką i zrozumieć zarówno jej teoretyczną istotę, jak i poznać nieco obrazową egzemplifikację.