Przydatność konstruktu coparenting w badaniach rodziców z dzieckiem niepełnosprawnym

Celem artykułu jest wskazanie na potencjalne znaczenie konstruktu coparenting w poznawaniu istoty określonych problemów w zakresie psychospołecznego funkcjonowania rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym. Coparenting jest złożonym konstruktem, którego użyteczność teoretyczną i empiryczną udowodniono w wielu eksploracjach z udziałem rodziców dzieci pełnosprawnych. Coparenting opisuje, w jaki sposób rodzice koordynują swoją wspólną odpowiedzialność za wychowanie dzieci, wspierając lub podważając wzajemne wysiłki rodzicielskie. Istnieje kilka propozycji teoretycznych wyjaśniających jego istotę oraz kontekst. W tym opracowaniu przedstawiono podstawowe założenia coparenting w oparciu o model M. Feinberga. Pokazano wybrane tendencje obrazujące jego znaczenie dla jakości życia małżeńskiego oraz rozwoju i funkcjonowania dzieci w różnym wieku. Zaprezentowano wyniki dostępnych badań obrazujące rolę coparenting w analizie sytuacji rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym. Wyłoniono kategorie zagadnień, w zakresie których analiza coparenting może dostarczać istotnych wyjaśnień, między innymi zaangażowania ojców czy rodzicielskiego przystosowania do życia z dzieckiem niepełnosprawnym. Zasygnalizowano pewne trudności, które mogą towarzyszyć realizacji badań z zastosowaniem konstruktu.