Źródła humoru: jak ludzie o różnych stylach humoru oceniają postawy swoich rodziców i własne szczęście

The aim of the study was to investigate the relationship between humor styles, retrospectively assessed parental attitudes and a sense of happiness. Martin, the author of the concept of styles of humor, divided humor into adaptive (self-enhancing and affiliative) and non-adaptive (self-defeating and aggressive). It was assumed, among others, that self-enhancing humor and affiliative humor will positively correlate with adaptive parental attitudes (acceptance and autonomy), and aggressive and self-defeating humor will be positively associated with maladaptive attitudes (excessively demanding, inconsistent and overly protective). The study used: Humor Styles Questionnaire (HSQ) by Martin et al., adapted by Hornowska and Charytonik; The Retrospective Assessment of Parental Attitudes Questionnaire (KPR-Roc) by Plopa and the Subjective Happiness Scale (SHS) by Lyubomirsky and Lepper. The research group (N = 165) consisted of people aged 17–25. The hypotheses have been partially confirmed, incl. the fact that the excessively demanding attitude of the mother and father correlated positively with the child’s tendency to humiliate itself (self-deprecating humor) and others (aggressive humor) in jokes. The father’s attitude of autonomy was positively associated with self-strengthening humor (self-enhancing humor) and building positive relationships (affiliative humor). Moreover, it was found, among others, that the more inclined a person is to use self-enhancing humor, the more they perceive themselves as being happy (r = 0.50).

Celem badania było sprawdzenie związków między stylami humoru, retrospektywnie ocenianymi postawami rodzicielskimi i poczuciem szczęścia. Odwołano się do koncepcji stylów humoru Martina, który podzielił humor na adaptacyjny (w służbie ego i afiliacyjny) oraz nieadaptacyjny (samodeprecjonujący i agresywny). Założono m.in., że humor w służbie ego oraz afiliacyjny będą pozytywnie korelować z adaptacyjnymi postawami rodzicielskimi (akceptacji i autonomii), a humor agresywny i samodeprecjonujący będzie się wiązał pozytywnie z nieadaptacyjnymi postawami (nadmiernie wymagającą, niekonsekwentną i nadmiernie ochraniającą). W badaniu zastosowano: Kwestionariusz Stylów Hu¬moru (HSQ) Martina i współpracowników, w adaptacji Hornowskiej i Charytonik; Kwestionariusz Retrospektywnej Oceny Postaw Rodzicielskich (KPR-Roc) Plopy oraz Skalę Subiektywnego Szczęścia (SHS) Lyubomirsky i Lepper. Grupę badaną (N = 165) stanowiły osoby w wieku 17–25 lat. Hipotezy częściowo potwierdziły się, m.in. postawa nadmiernie wymagająca matki i ojca korelowała pozytyw-nie ze skłonnością dziecka do poniżania w żartach siebie (humor samodeprecjonujący) i innych (humor agresywny). Postawa autonomii ojca dodatnio wiązała się z humorem wzmacniającym Ja (humor w służbie ego) oraz budującym pozytywne relacje (humor afiliacyjny). Ponadto stwierdzono m.in., że im bardziej osoba skłonna jest do używania humoru w służbie ego, tym bardziej postrzega siebie jako szczęśliwą.