Instrumenty polityki rachunkowości wykorzystywane w kształtowaniu zadłużenia jednostek samorządu terytorialnego w Polsce

Cel: Podstawowym celem artykułu jest zbadanie, czy jednostki samorządu terytorialnego, korzystając z instrumentów polityki rachunkowości, kształtują dopuszczalny poziom zadłużenia. Metodyka/podejście badawcze: Przeprowadzono analizę literatury przedmiotu oraz aktów prawnych. W części empirycznej artykułu zastosowano badanie ankietowe skierowane do skarbników i głównych księgowych jednostek samorządu terytorialnego. Metodyka badania oparta została na nieparametrycznych testach statystycznych. Zależność między zmiennymi w skali porządkowej zbadano za pomocą testu korelacji rang Spearmana. Istotność statystyczna różnic między rozkładem postrzeganej intensywności kształtowania zadłużenia a wybraną zmienną grupującą zbadana została za pomocą testu U Manna-Whitneya oraz testu Kruskala-Wallisa. Wyniki: Przeprowadzone wnioskowanie statystyczne pozwoliło ustalić, że w opinii respondentów jednostki samorządu terytorialnego wykorzystują instrumenty polityki rachunkowości w kształtowaniu dopuszczalnego poziomu zadłużenia. Ponadto przeprowadzone testy statystyczne pozwoliły na wysunięcie wniosku, że postrzegana intensywność wykorzystania instrumentów polityki rachunkowości w kształtowaniu dopuszczalnego poziomu zadłużenia nie jest pochodną stopnia jednostki samorządu terytorialnego w podziale terytorialnym Polski. Ograniczenia/implikacje badawcze: Przeprowadzone badania mogą stać się przesłanką do dalszych badań mających na celu ocenę systemu rachunkowości w zakresie raportowania poziomu zadłużenia jednostek sektora finansów publicznych w Polsce. Oryginalność/wartość: zaprezentowane badania stanowią nowy pogląd na podejmowany w literaturze polskiej problem zadłużenia jednostek samorządu terytorialnego.