Asystenci rodziny w przestrzeni spotkań z pracownikami socjalnymi. Kilka refleksji na marginesie koncepcji pola Pierre’a Bourdieu

Spośród wszystkich przedstawicieli służb społecznych to pracownicy socjalni są osobami, z którymi najczęściej stykają się i współpracują asystenci rodziny. To między nimi dochodzi do największej liczby interakcji. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nie określa jasno obszarów współpracy asystentów i pracowników socjalnych. Do dziś nie zostały wypracowane standardy, które pozwoliłyby jednoznacznie wyznaczyć miejsce asystentury rodziny w systemie pomocy społecznej. Już w fazie projektu wspomnianej ustawy jako słaby punkt wskazywano brak jednoznacznie wytyczonych obszarów działań asystentów rodziny, co wiązało się z nakładaniem się obowiązków asystentów rodziny i pracowników socjalnych. Badania fenomenograficzne, które przeprowadziłam wśród asystentów rodziny, pokazują, że doświadczali oni trudności w relacjach z pracownikami socjalnymi. Wyniki analiz zainspirowały mnie do ponownego namysłu nad sposobami doświadczania bycia asystentem rodziny w relacji z pracownikiem socjalnym. Prezentowany artykuł przybiera postać rewizyty, pozwalając zrekonstruować myślenie oraz doświadczenia badanych osób w nowym rejestrze – tym razem w świetle koncepcji pola Pierre’a Bourdieu.