In 2023 in Poland, 66% of teenagers (ages 11–17) experienced peer violence (Popyk, 2023). School bullying, commonly referred to as peer harassment and bullying, is one of its forms. According to WHO data, bullying is experienced by an average of 42% of boys and 37% of girls from developing countries (Youth violence, 2023). Due to its characteristics: repetitiveness, intentionality, imbalance of power, and social nature, this phenomenon causes many negative consequences for the somatic and mental health of all involved individuals (victims, perpetrators, witnesses; Copeland et al., 2015). For this reason, it is necessary to implement intervention methods with scientifically proven effectiveness. In the case of the level of bullying victimization and perpetration, various forms of parental involvement increased the overall strength of the intervention effect (Gaffney et al., 2021). There is also a relationship between the level of parental support in bullying situations and symptoms of depression reported by children (Conners-Burrow et al., 2009). The presented study explored the factors of parental anti-bullying intervention. The framework was based on the theory of ecological systems (Bronfenbrenner, 1986). Nineteen partially structured individual interviews were conducted with parents (14 mothers, 5 fathers) of children experiencing bullying in primary school. Reflective thematic analysis revealed 7 significant themes (3 subthemes) describing factors that facilitate/inhibit parental interventions against bullying: (1) communication in the family microsystem, (2) the role of trust in combating bullying, (3) vigilant observation and understanding of the child’s perspective, (4) a supportive climate of the family microsystem (shown support, anti-bullying consensus, family difficulties), (5) helplessness, disappointment and lack of faith in effectiveness, (6) the role of adequate response in the intervention process, (7) strategies for strengthening school interventions. The results of this study highlight the importance of understanding the many microsystem influences that facilitate or inhibit a parent’s decision to intervene, as well as enhance its effectiveness. Since the study is exploratory, it identifies potential research directions regarding ways to prevent bullying in schools by increasing parental involvement.
W 2023 r. w Polsce 66% nastolatków (11–17 lat) doświadczyło przemocy rówieśniczej. Jedną z jej form jest szkolny bullying, potocznie nazywany prześladowaniem i dręczeniem rówieśniczym. Według danych WHO bullyingu doświadcza średnio 42% chłopców i 37% dziewcząt z krajów rozwijających się. Ze względu na swoją charakterystykę: powtarzalność, intencjonalność, nierównowagę sił i społeczny charakter, zjawisko to powoduje wiele negatywnych konsekwencji dla zdrowia somatycznego i psychicznego wszystkich zaangażowanych osób (ofiar, sprawców, świadków). Z tego powodu konieczne jest wdrażanie metod interwencji o udowodnionej naukowo skuteczności. Zarówno w przypadku poziomu bullyingowej wiktymizacji, jak i sprawstwa rożne formy zaangażowania rodziców zwiększały sumaryczną siłę efektu interwencji. Dowiedziono też istnienia związku pomiędzy poziomem wsparcia rodzica w sytuacji bullyingu a zgłaszanymi przez dzieci objawami depresyjnymi. W prezentowanym badaniu dokonano eksploracji czynnikow rodzicielskiej interwencji antybullyingowej. Ramę stanowiła teoria systemów ekologicznych. Przeprowadzono 19 indywidualnych częściowo ustrukturyzowanych wywiadów z rodzicami (14 matek, 5 ojców) dzieci doświadczających bullyingu w szkole podstawowej. Refleksyjna analiza tematyczna ujawniła siedem tematów (trzy podtematy) opisujących czynniki ułatwiające/hamujące podejmowane przez rodziców interwencje antybullyingowe: (1) komunikacja w mikrosystemie rodzinnym, (2) rola zaufania w walce z bullyingiem, (3) czujna obserwacja i rozumienie perspektywy dziecka, (4) wspierający klimat mikrosystemu rodzinnego (okazywane wsparcie, konsensus antybullyingowy, trudności w rodzinie), (5) bezsilność, rozczarowanie i brak wiary w skuteczność, (6) rola adekwatnego reagowania w procesie interwencji, (7) strategie wzmacniania szkolnych interwencji. Wyniki tego badania podkreślają znaczenie rozumienia wielu mikrosystemowych wpływów, ułatwiających bądź hamujących podjęcie przez rodzica interwencji, a także wzmacniających jej skuteczność. Ponieważ badanie ma charakter eksploracyjny, wyznacza potencjalne kierunki badań dotyczące sposobów zapobiegania zjawisku bullyingu w szkołach poprzez zwiększenie zaangażowania rodziców.
