Sygnaliści w sektorze ubezpieczeniowym

The Whistleblower Protection Directive was enacted with the aim of creating structured mechanisms and procedures for whistleblowing, which can both concern non-compliance with the law and attempts to circumvent it. The implementation of the Directive into the national legal order in the form of a whistleblower law is intended to increase the effectiveness of enforcement in areas of significant public interest. The financial sector, including insurance companies and banks – despite existing whistleblower protection regulations – are obliged, irrespective of the number of employees, to adequately implement whistleblowing procedures within the organisation. It is pointed out that the internal procedures already existing in the financial sector entity should be supplemented with the requirements resulting from the Whistleblowers Protection Act, while maintaining the differences resulting from sectoral legal acts, as well as the specifics and organisational culture of the entity. It is important that whistleblowing mechanisms are complementary and constitute a coherent system of reporting, management of whistleblowing, as well as protection of whistleblowers. The whistleblower protection system is implemented, in principle, in the interest of persons performing their paid work in a given organisation, but in fact, there should be no doubt that the protection of whistleblowers introduced by it is primarily in the interest of the entity obliged to implement an effective system guaranteeing timely follow-up as a result of receipt of a whistleblower report, as well as in the interest of its management. The new legislation imposes, and in fact extends, the obligation to implement a whistleblowing and follow-up procedure not only on insurance companies, but also on insurance agents and insurance and reinsurance brokers, which are legal persons. The purpose of this article is to discuss whistleblower regulation as it relates to entities in the insurance sector.

Dyrektywa w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii została uchwalona w celu stworzenia ustrukturyzowanych mechanizmów i procedur zgłaszania nieprawidłowości, które zarówno mogą dotyczyć niezgodności z prawem, jak i mieć na celu jego obejście. Implementacja dyrektywy do krajowego porządku prawnego w postaci ustawy o sygnalistach ma za zadanie zwiększenie skuteczności egzekwowania przepisów prawa w dziedzinach istotnych z punktu widzenia interesu publicznego. Sektor finansowy, w tym zakłady ubezpieczeń i banki – mimo istnienia dotychczasowych regulacji ochrony zgłaszania naruszeń – są zobowiązane, niezależnie od liczby zatrudnianych pracowników, do odpowiedniego wdrożenia procedur zgłaszania naruszeń wewnątrz organizacji. Zaznacza się, że istniejące już w podmiocie sektora finansowego procedury wewnętrzne powinny zostać uzupełnione o wymogi wynikające z ustawy o sygnalistach, przy zachowaniu odmienności wynikających z sektorowych aktów prawnych, a także specyfiki i kultury organizacyjnej danego podmiotu. Ważne, aby mechanizmy zgłaszania nieprawidłowości były komplementarne i stanowiły spójny system zgłaszania, zarządzania nimi, a także ochrony osób zgłaszających naruszenia. System ochrony sygnalistów wdrażany jest, co do zasady, w interesie osób świadczących pracę zarobkową w danej organizacji, w rzeczywistości jednak nie powinno budzić wątpliwości, że wprowadzana nim ochrona sygnalistów leży przede wszystkim w interesie podmiotu zobowiązanego do wdrożenia skutecznego systemu gwarantującego terminowe podejmowanie działań następczych, będących rezultatem otrzymania zgłoszenia o naruszeniu, a także w interesie jego zarządu. Nowe przepisy nakładają, a w zasadzie rozszerzają obowiązek wdrożenia procedury dokonywania zgłoszeń naruszeń prawa i podejmowania działań następczych nie tylko na zakłady ubezpieczeń, lecz także na agentów ubezpieczeniowych oraz brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, będących osobami prawnymi. Celem artykułu jest omówienie regulacji dotyczących sygnalistów, odnoszących się do podmiotów z sektora ubezpieczeniowego.