Wsparcie osób starszych i ich rodzin – studium Domu Powstańców Warszawskich

Aim. The purpose of this article is an attempt to describe the needs of the elderly participants of the Warsaw Uprising, and to answer the question of how an institution, dedicated to this specific group, the Warsaw Insurgents’ Home, run by the city unit of the Center for Intergenerational Activity, responds to these needs. An important thread under consideration is also the cooperation of the House staff with families in terms of daily support and care. Methods and materials. The empirical material was collected in a qualitative research carried out by means of individual in-depth interviews with the employees of the Warsaw Insurgents’ Home, volunteers and insurgents, as well as analysis of the content of websites and materials (articles, information brochures, mentions) both those indicated by the management of the institution, as well as those available in the virtual space, on the official portals of the Warsaw City or other partners cooperating with the institution. Results and conclusion. The needs of the insurgents are changing as a result of the progressive aging process, limiting psychophysical fitness and the possibility of social adaptation; a large group of insurgents live in single-person households and require support in daily functioning; the Warsaw Insurgents’ House responds to the changing needs of the insurgents by undertaking new functions (coordination of the services of the City’s institutions, new services of the House); in meeting the needs of the frequenter, the Insurgents’ House cooperates with the City’s institutions and with families.

Cel. Celem artykułu jest próba opisu potrzeb osób starszych – uczestników powstania warszawskiego – i odpowiedź na pytanie, jak na te potrzeby odpowiada Dom Powstańców Warszawskich – instytucja przeznaczona dla tej specyficznej grupy osób, prowadzona przez jednostkę miejską Centrum Aktywności Międzypokoleniowej. Ważnym wątkiem rozważań jest również współpraca pracowników Domu z rodzinami w zakresie codziennego wsparcia i opieki nad jego podopiecznymi. Metody i materiały. Materiał empiryczny został zebrany w badaniu jakościowym zrealizowanym metodą indywidualnych wywiadów pogłębionych z pracownikami i wolontariuszami Domu Powstańców Warszawskich oraz z powstańcami. Przeanalizowano także treści stron internetowych i materiałów (artykułów, broszur informacyjnych, wzmianek) zarówno wskazanych przez kierownictwo placówki, jak również dostępnych w przestrzeni wirtualnej na oficjalnych portalach Urzędu m. st. Warszawy i innych partnerów współpracujących z tą instytucją. Wyniki i wnioski. Potrzeby uczestników powstania zmieniają się na skutek postępującego procesu starzenia się, ograniczania sprawności psychofizycznej i możliwości adaptacji społecznej. Duża grupa powstańców mieszka w jednoosobowych gospodarstwach domowych i wymaga wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. Dom Powstańców Warszawskich reaguje na zmieniające się potrzeby podopiecznych poprzez podejmowanie nowych funkcji (koordynacja usług instytucji miasta, nowe usługi Domu). W zaspokajaniu potrzeb podopiecznych Dom Powstańców Warszawskich współpracuje z instytucjami miasta i z rodzinami. Podczas planowania miejskiej polityki senioralnej władze miasta powinny mieć na uwadze, że starość jest długim okresem życia człowieka, a zbiorowość osób starszych nie jest monolitem. Proces starzenia się wiąże się ze zmieniającymi się potrzebami, których rodzina nie zawsze jest w stanie zaspokoić. Szczególnie należy zwrócić uwagę na grupę osób sędziwych o zwiększonych potrzebach i mniejszych możliwościach ich zaspokajania.