Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy

Jedną z charakterystycznych „chorób ponowoczesności” jest infantia, czyli niedojrzałość. Diagnozę tę łatwiej pojąć, jeśli uwzględnimy znamienną zmianę: o ile w ujęciu Michela Foucaulta klasyczna biopolityka sprowadza się do biowładzy, sprawowanej nad społecznościami w celu zinstrumentalizowania ich jako „maszyn produkcyjnych”, o tyle w ujęciu Bernarda Stieglera biopolitykę zastąpiła w dzisiejszych czasach w społeczeństwach Zachodu psychowładza, instrumentalizująca społeczności jako „maszyny konsumpcyjne”. Niniejszy artykuł rekonstruuje formy realizacji i konsekwencje owej ponowoczesnejpsychowładzy, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, jak można jej przeciwdziałać.

Infantia, or immaturity, is one of the cha-racteristic “postmodern maladies”. Such a diagnosebecomes easier to comprehend if one considers an essen-tial change: while from Michel Foucalt’s perspective theclassical biopolitics comes down to biopower, exercisedover societies in order to instrumentalize them as “pro-duction machines”, from Bernard Stiegler’s point ofview biopolitics has been replaced these days in Westernsocieties with psychopower, instrumentalizing com-munities as “consuming machines”. ~e aim of mypaper is to reconstruct the main forms of the realizationand the consequences of that postmodern psychopowerand to outline ways to counteract it.