Wdzięczność – cnota zaniedbana. Możliwość wykorzystania teorii psychologicznych w katolickiej refleksji teologicznomoralnej nad wychowaniem do wdzięczności

Artykuł prezentuje refleksje nad cnotą wdzięczności podejmowane przez aretologię moralną i psychologię pozytywną. Można mówić o zaniedbaniu tematu wdzięczności we współczesnych naukach humanistycznych i teologii, co próbuje się naprawić na gruncie psychologii. Może to stać się inspiracją także dla teologii moralnej. Teologowie moraliści, za św. Tomaszem z Akwinu, zaliczają wdzięczność do cnót pokrewnych sprawiedliwości, niewdzięczność uznają za grzech. Na polu psychologii pozytywnej podejmuje się szerokie badania wdzięczności, m.in. opisując strategie jej rozwoju, co może być wykorzystane w katolickiej koncepcji wychowania tej cnoty.

The article presents reflections on the virtue of gratitude raised by moral aretology and positive psychology. It can be said that the theme of gratitude has been neglected in the contemporary humanities and theology and psychologists try to find a remedy to it. It can be a source of inspiration for moral theology. According to moral theology gratitude is classified as belonging to virtues connected with justice, ingratitude is regarded as a sin. Positive psychology undertakes large research, e.g. by broadly describing the growth strategy of this trait which can be used in the Catholic conception of upbringing of this virtue.