Prężność partnerów, strategie radzenia sobie w sytuacji trudnej a jakość ich związku

Współczesne rodziny narażone są na liczne sytuacje kryzysowe związane z funkcjonowaniem w poszczególnych rolach i realizacją zadań rozwojowych przez ich członków. Sposoby radzenia sobie z trudnościami wydają się być ściśle związane z potencjałem do wykorzystania posiadanego zasobu (Liberska, Matuszewska, 2006). Prężność, rozumiana tu jako potencjał do prezentowania zaradności przez użycie dostępnych wewnętrznych i zewnętrznych zasobów w odpowiedzi na zmiany kontekstu i zmiany rozwojowe (Pooley, Cohen, 2010), jest zdaniem autorek niniejszego projektu czynnikiem decydującym o wyborze konstruktywnych sposobów radzenia sobie z trudnościami przez obojga partnerów w relacji intymnej. W konsekwencji decyduje ona pośrednio o jakości związku, w którym partnerzy z owymi trudnościami muszą się mierzyć. W ramach realizowanych badań dokonano diagnozy jakości funkcjonowania w związku na wymiarach konfliktów, postrzeganego wsparcia i zaangażowania w relację. Badaniami objęto 70 par w różnych fazach rozwoju rodziny (średnia wieku 29 lat). Do badań użyto Inwentarza jakości Związku w polskiej adaptacji Suwalskiej-Barancewicz, Liberskiej i Izdebskiego (2015), Skali Osobistej Adaptacyjności w adaptacji Maliny oraz Inwentarza do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem Mini-COPE w adaptacji Juczyńskiego i Ogińskiej-Bulik (2009). Badania wskazują na znaczenie prężności i strategii radzenia sobie w sytuacji trudnej dla jakości związku partnerów na wszystkich trzech wymiarach.