In the face of the impossible. Existential sources of post-secular thought

In this article, the problem of “the experience of the impossible”, which seems to embody the “religious stage of existence” most fully is tackled, i.e., within the relation of the individual to God (Absolute). The category of “the impossible”, undoubtedly one of the funda mental categories of modern post-secular thought (Caputo, Lévinas, Marion), is outlined here in the perspective of existential philoso phy, and more specifically – its existential (especially Kierkegaard ian) sources. The aim is, therefore, to attempt to show something that is unimaginable because it exceeds “the order of reason”, the cognitive capacity of the human intellect on the one hand, while on the other hand it is at least seemingly inexpressible, because it es capes the objective, scientific handling. Therefore it is argued that the experience of the impossible, including his affirmation, is pri marily a problem of existential-religious nature, requiring a “leap” beyond what is seen as rational, socially valid, and even ethical from the human perspective.

W niniejszym artykule podjęty zostanie problem „doświadczenia nie możliwego”, które najpełniej zdaje się urzeczywistniać w „religijnym stadium egzystencji”, to jest w relacji jednostki do Boga (Absolutu). Kategoria „niemożliwego”, niewątpliwie jedna z fundamentalnych kategorii współczesnej myśli postsekularnej (Caputo, Lévinas, Ma rion), zarysowana tu zostanie w perspektywie filozofii egzystencjal nej, a dokładniej – jej egzystencjalnych (zwłaszcza Kierkegaardow skich) źródeł. Celem naszym będzie więc próba ukazania tego, co z jednej strony niewyobrażalne, bo przekraczające „porządek rozu mu”, poznawcze zdolności ludzkiego intelektu, z drugiej zaś – przy najmniej pozornie niewyrażalne, bo wymykające się przedmiotowe mu, naukowemu ujęciu. Będziemy tym samym argumentować na rzecz tezy, iż doświadczenie niemożliwego, w tym jego afirmacja, jest przede wszystkim problemem egzystencjalno-religijnym, wymagają cym „skoku” poza to, co z ludzkiej perspektywy jawi się jako racjonal ne, społecznie obowiązujące, a nawet etyczne.