Pierwszy okres działalności Świętej Kongregacji Obrzędów. Od konstytucji apostolskiej „Immensa aeterni Dei” Sykstusa V do konstytucji apostolskiej „Caelestis Hierusalem cives” Urbana VIII

Początkowe dzieje Świętej Kongregacji Obrzędów, jednej z kluczowych kongregacji kurii rzymskiej, mają kluczowe znaczenie dla ukształtowania się współczesnej koncepcji świętości kanonizowanej. Artukuł dotyczy czasu od promulgowania konstytucji apostolskiej Immensa aeterni Dei (1588) przez Sykstusa V do konstytucji apostolskiej Caelestis Hierusalem cives (1634) Urbana VIII. W tym intensywnym okresie pracy ukształtowała się instytucja, której stopniowo dojrzewające procedury postępowania, pozwoliły na dowartościowanie świętości w życiu Kościoła oraz na pokazanie na konkretnych przykładach świętych i błogosławionych, które modele świętości posiadają szczególną wartość duchową i przyczyniają się do budowania Kościoła.

The earliest history of the Sacred Congregation of Rites, one of the most important Congregations od the Roman Curia, is essential for the shaping of the modern concept of canonized holiness. It encompasses the period spanning from the promulgation of the Apostolic Constitution Immensa aeterni Dei (1588) by Sixtus V to the Apostolic Constitution Caelestis Hierusalem cives (1634) of Pope Urban VIII. Within this arduous period, an institution was born whose functioning procedures, gradually developing, enabled holiness to be validated in the life of the Church. At the same time it was possible to use the particular examples of saints and blessed to demonstrate which models of holiness represent exceptional spiritual value and contribute to the building of the Church.