Radek Rafał Wasilewski, Postępowanie dowodowe przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów C.H. Beck, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8198-744-8, ss. 378

System instytucjonalny krajowej administracji publicznej jest rozbudowany i może być klasyfikowany według różnych kryteriów. Przyjmując za kryterium zakres terytorialny działania, można wyodrębnić organy naczelne, centralne i terytorialne. Wśród nich szczególne miejsce zajmują organy centralne, obejmujące swoim zasięgiem terytorium całego kraju. Organy te także można różnie klasyfikować – odnosząc się do pozycji ustrojowej, typu podporządkowania, właściwości rzeczowej i/lub specyfiki wykorzystywanych instrumentów prawnych. Przyjmując za kryterium specyficzne uprawnienia ingerencji w rynek o różnym charakterze, organy te można podzielić na organy regulacyjne i antymonopolowe. Są to centralne organy administracji, wyposażone w szerokie kompetencje wynikające z ich szczególnego statusu. Kompetencje te przekraczają uprawnienia typowych organów administracji państwa. W Polsce ustanowiono kilkanaście organów regulacyjnych, w tym Urząd Regulacji Energetyki, Urząd Komunikacji Elektronicznej i Urząd Transportu Kolejowego, a także jeden urząd antymonopolowy – Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK), kierowany przez Prezesa UOKiK.