Dyskretny urok „populuxe” – intertekstualne wędrówki scen z „Design for Dreaming”

Autor bada intertekstualne wędrówki fragmentów filmu krótkometrażowego Design for Dreaming Williama H. Beaudine’a (1964), zrealizowanego dla General Motors. Opisuje amerykańskie krótkometrażowe filmy przemysłowe z lat 50. i 60., a następnie – wychodząc od teledysku Davida Malleta do utworu Hello Spaceboy Davida Bowiego – śledzi wędrówki scen z Design for Dreaming po różnych obszarach kultury wizualnej (reklamach, wideoklipach, serialach, filmach pełnometrażowych). Ramę dla tekstu stanowi kategoria estetyki „populuxe” zaproponowana przez Thomasa Hine’a oraz rozważania Svetlany Boym na temat nostalgii.

The author examines the inter-textual wanderings of fragments of William H. Beaudine’s Design for Dreaming (1964), produced for General Motors. He describes American short industrial films of the 1950s and 1960s, and then - starting with the David Mallet music video for David Bowie’s Hello Spaceboy - he traces the scenes from Design for Dreaming in various areas of visual culture (commercials, videoclips, series, feature films). The category of “populuxe” aesthetics created by Thomas Hine and Svetlana Boym’s reflections on nostalgia form a theoretical framework for this article.