MAIN INDICATORS OF TURKISH ECONOMY UNDER THE RULE OF JUSTICE AND DEVELOPMENT PARTY GOVERNMENTS: AN ASSESSMENT

Turkey constitutes the world’s 18th largest economy that used to be characterised by stable growth and a remarkable example of a quick recovery after the global economic crisis, particularly during the early stages of Justice and Development Party government rule. This growth combined with Turkey’s strategic geopolitical location makes the country an important figure in the region and a corridor between East and West. Turkey’s neighbours, due to geographical proximity and abundance in energy resources as well as Turkey’s reliance on energy imports, constitute important trading partners for Turkey, accounting for a significant share in the country’s foreign trade. Yet growing instability in the region threatens intense trade cooperation between Turkey and its border countries, particularly following the Arab Spring. On the other hand, the blooming economy of Turkey, particularly during the 2002‑2015 period, had deteriorated dramatically once President Erdogan started to neglect democratic transformation of the country shifting to a one-man rule authoritarian regime, particularly following the failed coup d’état of 2016.

Turcja stanowi XVIII na świecie pod względem wielkości gospodarkę, którą zwykło się charakteryzować poprzez stabilny wzrost i godny uwagi przykład szybkiej poprawy po globalnym kryzysie ekonomicznym, zwłaszcza we wczesnych stadiach rządów Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Ów wzrost, w połączeniu ze strategicznym geopolitycznym położeniem Turcji, czyni z tego kraju znaczącego gracza w regionie oraz ważny korytarz między Wschodem a Zachodem. Sąsiedzi Turcji, ze względu na bliskość geograficzną i bogactwo zasobów energetycznych, jak również zależność Turcji na imporcie energii, są ważnymi partnerami handlowymi dla Turcji, stanowiąc znaczący udział w handlu zagranicznym kraju. Ale rosnąca niestabilność w regionie zagraża intensywnej współpracy handlowej Turcji z jej krajami ościennymi, szczególnie w okresie po Arabskiej Wiośnie. Z drugiej strony, kwitnąca gospodarka Turcji, zwłaszcza w latach 2002-2015, uległa drastycznemu pogorszeniu po tym jak prezydent Erdogan zaczął lekceważyć przemiany demokratyczne kraju, przechodząc do jednoosobowych rządów autorytarnych, szczególnie po udaremnionym zamachu stanu z roku 2016.