Chrystologiczno-trynitarne źródła życia konsekrowanego

Tytuł tego przedłożenia jest podtytułem pierwszego rozdziału posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II: „Vita consecrata”, opublikowanej blisko rok temu, 25 marca 1996 roku. Pierwsza część tytułu rozdziału pierwszego brzmi łacińskim zwrotem: „Confessio Trinitatis”, obok tytułów rozdziału drugiego „Signum fraternitatis” i trzeciego „Servitium caritatis”. Tytuł skromnego referatu sprowadzający się do podtytułu adhortacji mógłby zrodzić obawy, że jest on streszczeniem całego rozdziału. Nie byłoby to celowe, a nawet w tak krótkim czasie możliwe. Przedłożenie niniejszym chcę mówić głównie o źródłach teologicznych życia konsekrowanego, na które składa się życie monastyczne, czyli językiem prawnym, instytuty oddane całkowicie kontemplacji, życie konsekrowane oddane dziełom apostolskim, instytuty świeckie, stowarzyszenie życia apostolskiego, stan dziewic, wdów i wdowców konsekrowanych, pustelnicy i nowe lub odnowione formy życia konsekrowanego, powstające w czasach po Soborze Watykańskim II.