Funkcje introdukcji i „outrodukcji” w kontekście albumów Thomasa Börje Forsberga

Szkic dotyczy licznie występujących na albumach Thomasa Börje Forsberga (Bathory, Quorthon) introdukcji oraz outrodukcji umiejscowionych na początkach lub końcach albumów i pojedynczych utworów. Główną funkcją takiego zabiegu jest kreacja atmosfery, budowanie specyficznego nastroju. Introdukcje i outrodukcje odwołują się do wyobraźni odbiorcy, tworząc wraz z okładką albumu i tekstami swoistą ilustrację imaginacyjną, rodzaj pejzażu dźwiękowego, który nie daje się sprowadzić wyłącznie do skoncentrowanej na przebiegach melodycznych i rytmicznych percepcji słuchowej, lecz który tę percepcję ukierunkowuje, konkretyzuje, wyposaża ją w określone znaczenia poprzez wykorzystanie rozmaitych komponentów asocjacyjnych. Dokonuje się instrumentalizacja, funkcjonalizacja odgłosów zewnętrznych, a zarazem semantyzacja materii dźwiękowej: muzyka zostaje przyobleczona w dodatkowe treści. Introdukcje i outrodukcje determinują kompozycję albumów, pełniąc w nich funkcję klamry czy też ramy strukturalnej, która może być kojarzona (zwłaszcza na trzech pierwszych albumach Bathorego) z próbą naśladowania przebiegu ceremonii religijnej czy imitacją porządku rytualnego, z jego wyraźnie zaznaczającym się otwarciem i zamknięciem. Introdukcja ma więc za zadanie wprowadzić słuchacza w atmosferę określonej rzeczywistości (religijnej lub quasi‑religijnej, mitologicznej, społeczno‑politycznej), outrodukcja natomiast odpowiada za zwieńczenie tego doświadczenia. Na albumach Forsberga można wyróżnić kilka uogólnionych kręgów semantycznych, w jakie wpisują się introdukcje i outrodukcje. Każdorazowo mamy tutaj do czynienia z korelacją – łatwiej lub trudniej uchwytną, mniej lub bardziej bezpośrednią – tychże elementów struktury albumu/utworu z warstwą tekstową.

This essay concerns the constant meter on Thomas Börje Forsberg’s (Bathory, Quorthon) albums of introductions and outroductions (“intros” and “outros”), placed at the beginning and end of albums or performances of songs. Introductions and outroductions refer to the imagination of the transducer. Together with the album cover and lyrics, they create a kind of imaginary illustration; a kind of soundscape that cannot be heard only by auditory perception, focused on the melodic and rhythmic course. It heals, directs, specifically defines this perception, and equips to determine the importance of using association scores. External sounds are instrumentalized; the sounds are clothed with additional semantic content. Introductions and outroductions determine the composition of the albums, fulfilling in them the scheme of a bracket or structural frame, which can, for example, be associated (especially in the first three albums by Bathory) with an attempt to imitate the course of religious conduct – a ritual order with its specific determination of application and closure. The introduction, therefore, is the task of the listener in the atmosphere ofsome reality (religious or quasi‑religious, mythological, socio‑political), while the outroduction is responsible for the culmination of this experience. In Forsberg’s albums, it is possible to add several generalized semantic circles into which introductions and outroductions fit. Each of these items has an album/track relation with text enabled.