(Nie)jednolitość terminologiczna na gruncie prawa karnego i prawa cywilnego. Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 31.08.2017 r., V CSK 591/16, i uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 25.05.2018 r., III CZP 108/17

Przedmiotem rozważań poczynionych w glosowanych orzeczeniach Sądu Najwyższego jest możliwość zastosowania przewidzianego w art. 4421 § 2 Kodeksu cywilnego 20-letniego terminu przedawnienia dla roszczenia o naprawienie szkody wynikłej ze zbrodni lub występku wyrządzonej przez sprawcę czynu niedozwolonego, ponoszącego odpowiedzialność na podstawie art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., wobec którego umorzono postępowanie karne na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 31 § 1 Kodeksu karnego. Posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 4421 § 2 k.c. terminologią nawiązującą wprost do prawnokarnej instytucji przestępstwa, niemieszczącej się w zakresie przedmiotowym regulacji Kodeksu cywilnego, daje asumpt do podjęcia próby odpowiedzi na pytanie o (nie)jednolitość terminologiczną na gruncie analizowanych gałęzi prawa i jej wpływ na sposób rozstrzygania spraw w postępowaniach sądowych.

The subject of the considerations made in the commented decisions of the Supreme Court is the possibility of applying the 20-year statutory limitation period provided for in Article 4421 § 2 of the Civil Code to a claim for damages resulting from a crime or a misdemeanour, caused by the perpetrator of a tortious act, liable under Article 436 § 1 in conjunction with Article 435 § 1 of the Civil Code, against whom criminal proceedings were discontinued pursuant to Article 17 § 1 (2) of the Code of Criminal Procedure in conjunction with Article 31 § 1 of the Criminal Code. The use by the legislator, in the content of Article 4421 § 2 of the Civil Code, of terminology referring directly to the criminal law institution of a criminal offence, which does not fall within the subject-matter scope of the Civil Code regulations, gives rise to an attempt to answer the question about the (non-)uniformity of terminology on the grounds of the branches of law under consideration and its impact on the manner of resolving cases in judicial proceedings.