Wolałbym tak. Obietnice szkolnej polonistyki

Artykuł jest próbą przemyślenia polonistyki szkolnej w perspektywie pedagogiki postkrytycznej, w której to szkoła jest rozumiana jako dobro wspólne, służące do odnawiania więzi ze światem. W tym kontekście edukacja polonistyczna staje się przestrzenią budowania demokratycznej wspólnoty czytających podmiotów. Dlatego też nie można redukować jej do produkowania określonych postaw ideologicznych, a także zamknąć w zaprojektowanej maszynerii szkolnej służącej do efektywnego wypełniania podstawy programowej.

This article is an attempt at rethinking school Polish studies in the perspective of post-critical pedagogy, in which the school is understood as a common good that serves the purpose of renewing the ties with the world. In this context, Polish studies become a space for building a democratic community of reading subjects. Therefore, they cannot be reduced to the production of particular ideological attitudes, nor can they be enclosed in an engineered school machinery designed to effectively fulfil the core curriculum.