Psychoedukacyjna użyteczność modelu uważności rodzicielskiej

Rodzicielstwo postrzegane jako przełom społeczny to złożony i wieloaspektowy proces, który szczególnie w czasie pandemii staje się godny uwagi. Celem artykułu jest zaprezentowanie psychoedukacyjnej użyteczności modelu uważności rodzicielskiej, który opiera się na koncepcji uważności (ang. mindfulness). Jego elementy: uważne słuchanie, nieoceniająca postawa rodzicielska, świadomość emocjonalna, umiejętność samoregulacji oraz przyjęcie postawy współczucia, mają na celu wzbogacenie wiedzy i umiejętności rodzica o nowe kompetencje. Według autorów świadome użycie zaprezentowanego modelu może mieć istotny wpływ na dążenie do zbudowania najlepszej możliwej relacji z dzieckiem lub uczniem.

Parenting as a social breakthrough is a complex and multi-faceted process that becomes noteworthy especially during the pandemic. The aim of the article is to present the psychoeducational usefulness of the mindful parenting model, which is based on the concept of mindfulness. Its elements: listening with full attention, nonjudgmental acceptance of self and child, emotional awareness of self and child, self-regulation in the parenting relationship and compassion for self and child aim at enriching the parents’ knowledge and skills with new competences. According to the authors, conscious use of the presented model may have a key impact on striving to build the best possible relationship with a child or a pupil.