“Who Would Be a Prophet”: Prophetic Aspects of Czesław Miłosz’s Poetry

This paper examines prophetic aspects and perspectives of poetry written by Czesław Miłosz – Polish poet of 20th century, a Nobel Prize winner. Although the poet denies readiness to become a religious figure, he serves as a prophet when he overcomes the inexpressibility of the indefinable features of religious experience. The paper presents an analysis of selected poems questioning the role of a poet and a poem in the light of the dynamic relation between the prophet and prophecy. Miłosz refuses to be God’s spokesmen but the historical context he lives in overshadows his poems and forces them to play a significant role in a broad context.

Artykuł podejmuje refleksję and prorockimi/profetycznymi aspektami poezji Czesława Miłosza – polskiego poety XX wieku, zdobywcy Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Pomimo zaprzeczeń poety dotyczących gotowości zostania postacią religijną służy on religii jako prorok, kiedy pokonuje niewyrażalność nieuchwytnych cech doświadczenia religijnego. W tekście zostaje podjęta analiza wybranych wierszy podejmujących kwestie roli poety i poezji w świetle dynamicznej relacji między prorokiem a proroctwem. Miłosz unika stawania się rzecznikiem Boga, jednak kontekst historyczny, w którym żyje, determinuje jego wiersze i nadaje im siłę oddziaływania, by odgrywały znaczącą rolę w szerokim kontekście.