Stan badań nad migracjami w Polsce na przełomie wieków. Próba diagnozy

W Polsce po 1989 roku w wyniku intensyfikacji mobilności przestrzennej i zwiększenia swobody akademickiej nastąpił dynamiczny rozwój studiów migracyjnych. Po trzech dekadach transformacji ustrojowej można stwierdzić, że osiągnęły one status odrębnego pola badawczego, którego tożsamość instytucjonalną wyznaczają specjalistyczne ośrodki naukowe, duże projekty badawcze i aplikacyjne, wydawnictwa ciągłe i wpływowe monografie, kierunki studiów, nagrody przyznawane za prace magisterskie i doktorskie poświęcone migracjom oraz konferencje cykliczne. Przedstawiciele większości dyscyplin z dziedziny nauk humanistycznych i społecznych – m.in. demografii, ekonomii, socjologii, politologii, historii, antropologii, geografii – rozwijają badania nad migracjami. Jednocześnie, wiele projektów badawczych i publikacji z zakresu studiów migracyjnych cechuje interdyscyplinarność. Celem artykułu jest naszkicowanie mapy tego złożonego pola badawczego i próba zdiagnozowania jego stanu i kierunków rozwoju. Tekst przedstawia raport o stanie badań nad migracjami w Polsce po 1989 roku, przygotowany w latach 2016–2018 przez Komitet Badań nad Migracjami Polskiej Akademii Nauk.