Diagnostyka i leczenie zapalenia przyczepka sieciowego: 10-letnie doświadczenie jednego ośrodka

Wprowadzenie: Jak wiadomo, zapalenie przyczepka sieciowego jest łagodnym, samoograniczającym się stanem, jednak optymalny sposób jego leczenia nie został dobrze poznany. Badania nad skutecznością leczenia tego rzadkiego schorzenia mogą umożliwić pacjentom, u których zapalenie przyczepka sieciowego zostanie rozpoznane w przyszłości, leczenie zgodne z najlepszą praktyką kliniczną opartą na dowodach. Cel: Celem niniejszego badania była ocena diagnostyki, porównanie opcji terapeutycznych i wyników leczenia zapalenia przyczepka sieciowego. Materiały i metody: To retrospektywne badanie obejmowało wszystkich pacjentów w wieku powyżej 18 lat, hospitalizowanych w dużym szpitalu trzeciego stopnia referencyjności od 2009 r. do 2019 r., u których potwierdzono rozpoznanie zapalenie przyczepka sieciowego bez innych ostrych schorzeń w obrębie jamy brzusznej. Informacje dotyczące pacjentów zostały zarejestrowane i poddane analizie. Wyniki: W ciągu 10 lat zapalenie przyczepka sieciowego rozpoznano u 78 pacjentów. Stwierdzono niewielką przewagę mężczyzn (55%) oraz szeroki przedział wiekowy w chwili rozpoznania (18–75), a cukrzyca (n = 10) stanowiła najczęstszą chorobę współistniejącą. W większości przypadków zmiany były zlokalizowane w esicy (41%) i okrężnicy zstępującej (35%). Rozpoznanie opierało się głównie na badaniu obrazowym (tomografia komputerowa 91%, badanie ultrasonograficzne 2,6%). U 6% pacjentów postawiono je podczas zabiegu operacyjnego i w tej grupie wyzdrowienie wiązało się z mniejszą częstością ponownych hospitalizacji i nawrotów (p < 0,05). U pacjentów otrzymujących leki opioidowe w momencie wypisania ze szpitala występowało mniej ponownych hospitalizacji (p < 0,05), podczas gdy u pacjentów otrzymujących antybiotykoterapię, czas pobytu w szpitalu był dłuższy (p < 0,05) przy niezmienionej częstości ponownych hospitalizacji (p = 0,78) lub nawrotów (p = 0,48). Dyskusja: Wykazano, że stosowanie antybiotykoterapii nie wpływa na wyniki leczenia pacjentów, a opanowanie objawów z zastosowaniem leków opioidowych nie oddziałuje na długość pobytu w szpitalu przy jednoczesnym ograniczeniu liczby ponownych hospitalizacji w porównaniu ze stosowaniem wyłącznie zwykłego leczenia przeciwbólowego.