Porównanie krótko- i długoterminowych wyników laparoskopowej i otwartej hemikolektomii prawostronnej wykonanej z powodu raka jelita grubego

Wstęp: Rak jelita grubego to nadal jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych na świecie. Cel: Celem pracy jest porównanie wyników otwartej i laparoskopowej hemikolektomii prawostronnej, wykonywanej z powodu raka jelita grubego. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu wzięło udział 87 pacjentów poddanych zabiegowi otwartej lub laparo-skopowej hemikolektomii prawostronnej z powodu raka jelita grubego pomiędzy styczniem 2014 a styczniem 2020 roku. Pacjentów podzielono na dwie grupy w zależności od zastosowanej techniki chirurgicznej: laparoskopowej (46 osób) lub otwartej (41 osób). Analizie poddano: cechy pacjentów, wyniki badań kliniczno-patologicznych, dane na temat przeprowadzonych operacji oraz ich wyniki krótko- i długoterminowe. Z badania wykluczono pacjentów, u których w badaniu histopatologicznym postawiono inne rozpoznanie niż gruczolakorak, z przerzutami odległymi oraz niepełną dokumentacją. Wyniki: Czterdziestu sześciu (52,9%) pacjentów poddano hemikolektomii prawostronnej metodą laparoskopową, zaś 41 (47,1%) metodą otwartą. Czas operacji w grupie laparoskopowej był istotnie dłuższy (p < 0,001). Ilość utraconej krwi była istotnie większa w grupie poddanej zabiegowi otwartemu (p < 0,001). Częstość występowania powikłań pooperacyjnych w grupie otwartej (26,8%) była wyższa niż w grupie laparoskopowej (6,5%) (p = 0,010). Nieszczelność zespolenia częściej obserwowano u pacjentów poddanych operacji metodą otwartą (9,8%) niż laparoskopową (0%) (p = 0,045). Wykazano, że czas pobytu w szpitalu pacjentów poddanych laparoskopii był krótszy (p = 0,009). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupami pod względem całkowitego wskaźnika przeżycia (ang. overall survival; OS) (p = 0,400) i wskaźnika przeżycia wolnego od choroby (ang. disease-free survival; DFS) (p = 0,781). Wnioski: Laparoskopowa hemikolektomia prawostronna jest dostępną i skuteczną metodą leczenia raka jelita grubego, która – w porównaniu z operacją otwartą – cechuje się mniejszą chorobowością pooperacyjną oraz podobnymi wynikami długoterminowymi.