The Influence of Early Rehabilitation on Changes in the Range of Spinal and Thoracic Mobility in Patients after Thoracotomy Due to Lung Cancer Depending on Used Anaesthesia

Introduction: To the best of our knowledge, no reports are available on the relationship between the technique of anaesthesia and the effects of rehabilitation. Objective: The aim of the study is to assess the effectiveness of early rehabilitation on changes in range of spinal and thoracic mobility with different pain control after thoracotomy due to lung cancer. Material and methods: The study involved 100 patients following lung lobe resection by open anterolateral thoracotomy. After the operation, participants were assigned to 2 groups depending on the use of additional anaesthesia. All participants received standardised post-operative physiotherapy. The range of mobility of the spine and chest, the verbal rating scale (VRS) and visual analogue scale (VAS) were measured before and on the 1st, 3rd and 7th day after surgery. Results: In the study, an increase was shown in measurements for patients from both groups undergoing the rehabilitation programme after surgery. Mobility was highly significant in the study group. However, the mobility of the chest decreased in both groups, and in subsequent measurements following physiotherapy, its range improved, although it did not reach the baseline level even on the 7th day after the procedure. Consequently, 1 week after surgery, the decrease in spinal mobility among the group with standard anaesthesia was 1.3 cm greater than in the group with additional anaesthesia (-1.5 vs. -0.2 cm). Pain changes were greater in the control group. Conclusions: 1. It may be concluded that the mobility of the thoracic spine after the procedure in decreased both groups, to later significantly improve for subsequent measurements in favour of patients with additional analgesia. 2. Respiratory mechanics of the chest and the level of pain, both measured by the VRS and VAS, systematically decreased in subsequent measurements after surgery among both groups, however, greater respiratory mobility was noted in the group of patients with additional analgesia. 3. It was demonstrated that the patients from the study group achieved optimal measurement values in relation to the control group, which were measured several times after the procedure, demonstrating a shorter and effective post-operative rehabilitation process.

Wstęp: Z procesem leczenia chirurgicznego nierozerwanie związana powinna być rehabilitacja. Aby właściwie spełniała ona swoje zadanie musi być odpowiednio wcześnie wdrożona, bez bólowa i trwać do pełnego powrotu fizycznego i psychicznej chorego. Jednak nie ma obecnie kontrolowanych badań potwierdzających lub odrzucających skuteczność fizjoterapii w tej dziedzinie. Cel: Ocenie poddano wczesną rehabilitację u operowanych z powodu choroby nowotworowej płuc, u których zastosowano dodatkowo wlew miejscowy środka znieczulającego do klatki piersiowej, co miało zapewnić skuteczną ulgę w bólu. Materiał i metody: To kontrolowane badanie z pojedynczą ślepą próbą miało na celu rekrutację 100 pacjentów po resekcji płata płuca poprzez otwartą torakotomię przednio-boczną. Badaniem objęto 38 kobiet i 62 mężczyzn. Wszyscy uczestnicy otrzymali broszurę informacyjną z przedoperacyjną fizjoterapią, a po operacji zostali przydzieleni do dwóch grup (po 50 osób) w zależności od zastosowania dodatkowego znieczulenia. Po zabiegu wszyscy otrzymali ujednoliconą fizjoterapię pooperacyjną, standardową opiekę pielęgniarską i interwencje medyczną. Grupa badana otrzymała dodatkowe znieczulenie podopłucnowe z 0,25% bupiwakainą. Podstawową miarą wyniku w obu grupach była analiza efektów rehabilitacji polegająca na porównaniu różnic pomiędzy pomiarami tych samych parametrów zakresu ruchomości kręgosłupa i klatki piersiowej przed operacją i po w: 1, 3 i 7 dobie po zabiegu. Drugorzędnym punktem końcowym była ocena nasilenia bólu zoperowanego, mierzoną za pomocą skali słownej – VRS i analogowej – VAS. Wyniki: Przed zabiegiem obie grupy były porównywalne w pomiarze badanego zakresu ruchu. W badaniu wykazano, wzrost pomiaru u pacjentów obu grup otrzymujących program rehabilitacji po operacji. Wysoce znamienną ruchomości, uzyskano w grupie badanej. Jednak stwierdzić należy, iż po zabiegu ruchomość klatki piersiowej spadła w obu grupach, by w kolejnych pomiarach po fizjoterapii uległa poprawie, choć nie osiągnęła ona jednak nawet w 7 dobie po zabiegu poziomu wyjściowego. W konsekwencji czego w tydzień po zabiegu, spadek ruchomości kręgosłupa w grupie ze znieczuleniem standardowym był większy o 1,3 cm niż w grupie ze znieczuleniem dodatkowym (-1,5 vs. -0,2 cm). Zmiany poziomu bólu były większe w grupie kontrolnej. Wyniki wskazywały na wysoce istotne zmiany w poziomie odczuwanego bólu. Wnioski: 1. Można stwierdzić, że ruchomość kręgosłupa piersiowego po zabiegu w obu grupach spadła, by w kolejnych pomiarach ulec znacznej poprawie na korzyść pacjentów z dodatkową analgezją. 2. Mechanika oddechowa klatki piersiowej a poziom bólu zarówno mierzony za pomocą skali VRS jak i VAS malał systematycznie w kolejnych pomiarach po operacji w obu grupach, jednak większą ruchomość oddechową zanotowano w grupie pacjentów z dodatkową analgezją. 3. Wykazano osiągnięcie optymalnych wartości pomiarowych przez pacjentów z grupy badanej w stosunku do grupy kontrolnej, które były mierzone kilkukrotnie po zabiegu, wykazując na krótszy i efektywny proces rehabilitacji pooperacyjnej.