Językowe środki identyfikacji osób trzecich w dyskursie konwersacyjnym

Autor bada użycie referencyjne nazw osobowych w pozycjach argumentowych. W publikacjach w zakresie leksykologii (zwłaszcza onomastyki), etykiety językowej lub teorii referencji nazwy osobowe były badane w aspekcie systemowym, przede wszystkim ze względu na ich pochodzenie, formę gramatyczną i konotacje społeczno-kulturowe. Autor proponuje nowe ujęcie nazw osobowych, tzn. w aspekcie pragmatyczno-komunikacyjnym: nazwy własne są badane ze względu na ich selekcję w dyskursie konwersacyjnym, przy uwzględnieniu kilku parametrów, zwłaszcza takich jak stopień znajomości interlokutorów z nominatem, a także cel komunikacyjny wypowiedzenia.

The author examines the referential use of personal names in argument positions. In lexicology (onomastics in particular), linguistic ettiquette or reference theory, personal names have been studied in their systemic aspect, primarily with regard to their origin, grammatical form and sociocultural connotations. The author offers a new approach to personal names, i.e., in a pragmatic-communicative aspect: proper names are studied with regard to their selection in conversational discourse. Several factors are taken into account in the process, especially the degree of familiarity of the interlocutors with the person referenced, as well as the communicative purpose of the utterance.