Rola chirurgii w przewlekłym zapaleniu trzustki

Przewlekłe zapalenie trzustki jest chorobą zapalną, charakteryzującą się postępującym zastępowaniem funkcjonalnego miąższu trzustki przez tkankę włóknistą, co w konsekwencji prowadzi do niewydolności zewnątrz- i wewnątrzwydzielniczej. Typową cechą kliniczną PZT jest nawracający, silny ból w górnej części brzucha, który negatywnie wpływa na jakość życia pacjenta. Leczenie zachowawcze, jako metoda pierwszego wyboru, nie wpływa na nieodwracalne zmiany w tkance trzustki. Chociaż we wczesnych stadiach choroby pewne korzyści może przynieść drenaż endoskopowy, jest on zazwyczaj nieskuteczny w dłuższej perspektywie. Na podstawie najnowszych badań najbardziej odpowiednią opcją leczenia w celu poprawy jakości życia wydają się interwencje chirurgiczne obejmujące szeroki zakres skutecznych i sprawdzonych procedur drenażu i resekcji. Postępy w zakresie techniki chirurgicznej i intensywnej opieki pooperacyjnej zwiększyły częstość wykonywania operacji trzustki, podczas gdy poprawa metod diagnostycznych zwiększyła liczbę pacjentów, którzy spełniają wskazania do takiej operacji. Do zabiegów kwalifikują się pacjenci w podeszłym wieku i przewlekle chorzy. Pomimo zmniejszenia śmiertelności, problemem pozostaje wysoka chorobowość okołooperacyjna. Obecnie, u pacjentów z masą zapalną w obrębie głowy trzustki, najlepsze wyniki oferują zabiegi resekcji odźwiernika i dwunastnicy, przy czym różne warianty techniczne tych zabiegów wydają się dawać podobne rezultaty. Różne techniki charakteryzują się podobnymi wynikami pod względem śmiertelności, chorobowości, łagodzenia bólu, oczekiwanej długości życia i poprawy jakości życia. W kilku badaniach omówiono optymalny czas wykonania operacji; większość chirurgów opowiada się obecnie za wczesną interwencją chirurgiczną w celu zapobieżenia rozległemu zniszczeniu tkanki trzustki.