Metody oceny i sposoby rehabilitacji węchu po całkowitym usunięciu krtani – przegląd literatury

Wprowadzenie: Operacja całkowitego usunięcia krtani prowadzi do oddzielenia jamy ustnej i nosowej od dolnych dróg oddechowych. W procesie rehabilitacji logopedycznej pacjentów laryngektomowanych główny element stanowi nauka mowy zastępczej, a funkcje węchowe są często pomijane. Cel i metody: W pracy zebrano współczesną literaturę dotyczącą: metod oceny zmysłu węchu, technik jego stymulacji oraz możliwości monitorowania przebiegu rehabilitacji u osób po całkowitym usunięciu krtani. Analizie poddano 16 prac przedstawiających wyniki rehabilitacji, które uwzględniały dane dotyczące: liczby badanych pacjentów po laryngektomii, stosowanej metody oceny węchu, metody rehabilitacji i czasu jej trwania oraz ilościowych wyników oceny węchu przed i po wdrożeniu rehabilitacji. Wyniki: Wśród analizowanych prac obserwowane było duże zróżnicowanie testów stosowanych w ocenie węchu. Najczęstszą metodą rehabilitacji był manewr NAIM (ang. nasal airflow inducing maneuver). Wyniki uzyskane w analizowanych pracach wskazują, że stosując behawioralne metody rehabilitacji węchu u pacjentów po laryngektomii całkowitej, można osiągnąć znaczną poprawę funkcjonowania tego zmysłu.