„Składnia” poemiksu (o Waruj Łańcuckiej/Mueller)

Bimedialna książka Waruj (2019) autorstwa graficzki Joanny Łańcuckiej i poetki Joanny Mueller zbudowana jest z dwóch równoprawnych składników: wierszy i plansz komiksowych. To połączenie w materiałach promocyjnych i dotychczasowej recepcji tomu ujmowano jako poemiks. Autorka artykułu wyjaśnia, dlaczego taka wykładnia gatunku okazuje się poszerzeniem jego dotychczasowej formuły. Najpierw omawia prace Łańcuckiej w kontekście wąsko rozumianego poemiksu, następnie przedmiotem analizy czyni słowno-wizualną „składnię” całej dwuautorskiej książki artystycznej, ujmowanej jako książka konceptualna. Wskazuje reguły łączenia elementów graficznych i wierszowych, które realizowane są na zasadzie podobieństwa, komplementarności, kontrastu, a nawet rywalizacji. W artykule można prześledzić także strategie uzyskiwania spójności tomu wbrew linearnemu porządkowi recepcji, gdyż badaczka ujawnia motywy przewodnie i swoistą infrastrukturę książki w postaci rozpoznawalnych miejsc wspólnych. Istotne okazuje się wzajemne korespondowanie z sobą wierszy i grafik komiksowych w zakresie większych struktur semantycznych (transmedialnie realizowanych lejtmotywów i strategii remiksu) oraz formalnych („architektoniki”). 

The multimedia book Waruj (2019) by graphic designer Joanna Łańcucka and poet Joanna Mueller is constructed from two equivalent components: poems and comic charts. This combination has been referred to in promotional materials and the reception of the volume as a poemic. The author of the article explains why this interpretation of the genre turns out to be an extension of its previous formula. First, she discusses Łańcucka’s work in the context of a narrowly conceived poemic, then the subject of analysis is the verbal–visual “syntax” of the entire two-author artist book, conceived as a conceptual book. It indicates the rules of combining graphic and verse elements, which are implemented on the basis of similarity, complementarity, contrast and even competition. The article also traces strategies for achieving coherence in the volume against the linear order of reception, as the researcher reveals leitmotifs and the book’s peculiar infrastructure in the form of recognisable commonplaces. It proves to be important that poems and comic graphics correspond with each other in terms of larger semantic structures (transmedially realised leitmotifs and remix strategies) and formal structures (“architectonics”).