Między Hardym a Sterne’em. Realizm i jego przekroczenie w filmach Michaela Winterbottoma

Szukając klucza do niejednorodnej stylistycznie twórczości Michaela Winterbottoma, Kruk osadza ją na tle artystycznego dorobku dwóch ekranizowanych przez tego reżysera klasyków angielskiej literatury: Thomasa Hardy’ego i Laurence’a Sterne’a. Poruszanie się Winterbottoma między tymi dwiema tradycjami literackimi skutkuje zmieniającym się stosunkiem reżysera do realizmu. Stosowana przez niego konwencja realistyczna – zarówno w kostiumowych ekranizacjach powieści Hardy’ego, jak i w filmach opisujących „tu i teraz” – pozwala ukazać odwieczne procesy rządzące światem oraz określić się wobec politycznych planów jego poprawy. Natomiast postmodernistyczne odsłonięcie szwów przedstawień realistycznych w filmach inspirowanych technikami narracyjnymi Laurence’a Sterne’a (24 Hour Party People, Tristram Shandy – wielka bujda) wyznacza w twórczości Winterbottoma zwrot w stronę komizmu i autotematyzmu.

Seeking the key to the heterogeneous style of Michael Winterboottom, Kruk grounds his argument on the analysis of Winterbottom’s film adaptations of English literature classics: Thomas Hardy and Laurence Sterne. The way Winterbottom moves between these two literary traditions reflects his changing attitude to realism. The realistic convention - both in costume dramas based on Hardy, and in films dealing with the „here and now”, reveals the processes ruling the world and permits one to take a stance in regards to political plans for its improvement. Whereas postmodern exposure of the cracks in the joints in realistic performances in films inspired by narrative techniques employed by Laurence Sterne (24 Hour Party People, Tristram Shandy) signals the shift on Winterbottom’s work towards comedy and sur-fiction.