Ekscytująca zagadka polskiej animacji

Autor przygląda się twórcom i dziełom reprezentującym tzw. złoty wiek polskiej animacji (twórczość między innymi Jana Lenicy, Waleriana Borowczyka, Witolda Giersza, Daniela Szczechury czy Ryszarda Czekały) i stwierdza, że sztuka ta była bardzo radykalnie włączona w historyczne perturbacje, a zarazem przyczyniała się do redefiniowania ekspresji kulturowej. Wells, patrząc z perspektywy Zachodu, postrzega polskich twórców animacji jako artystów, którzy nie tylko po prostu dają upust meandrom swej wyobraźni, ale którzy zarazem stają się wyrazicielami swoistej pasji, rodzącej się na styku rozmaitych napięć drzemiących w narodzie (np. między mocno zakorzenionym katolicyzmem, mrocznym pogłosem Holokaustu a wpływem sowieckiego komunizmu). Wells stwierdza, że jest to pasja siły samego życia, która od połowy lat 50. do dzisiaj napędza stylizowaną ironię polskiej animacji.

Paul Wells considers the filmmakers and their work representing the so-called golden age of Polish animation (among other works of Jan Lenica, Walerian Borowczyk, Witold Giersz, Daniel Szczechura and Ryszard Czekała) and concludes that the art was radically involved in historical perturbations, and at the same time also contributed to the redefinition of cultural expression. Wells, gazing from the perspective of the West, sees Polish animators as artists who do not simply give vent to their imagination through their art, but who also become the exponents of a kind of passion, emerging at the interface between various latent tensions present in the nation (for example, between firmly rooted Catholicism, the dark echo of the Holocaust and the impact of Soviet communism). Wells states that it is a passion of life force itself, that, since the mid-1950s, still drives the stylized irony of Polish animation.