Animacja – abstrakcja. Narodziny nowej sztuki

Film abstrakcyjny – zauważa Giżycki – liczy sobie niemal tyle lat, ile samo malarstwo abstrakcyjne. W latach 1910-1912 Arnaldo Ginna i Bruno Corra (czyli bracia Corradini) prowadzili eksperymenty z „symfoniami” i „sonatami” barwnymi, czyli sekwencjami obrazów malowanych przezroczystymi farbami na czystej taśmie filmowej. Żadna z tych realizacji nie zachowała się do naszych czasów, ale dzięki szczegółowym opisom można je sobie wyobrazić i uznać za pierwsze przykłady filmu abstrakcyjnego. Giżycki przywołuje również innych twórców, którzy planowali zrealizowanie takich filmów (Pablo Picasso), a nawet przygotowywali wstępne rysunki i snuli rozważania teoretyczne (Léopold Survage). Stwierdza również, że film abstrakcyjny od samego początku był związany konceptualnie z muzyką. W dalszej części artykułu autor przedstawia bogate osiągnięcia Vikinga Eggelinga w dziedzinie kina abstrakcyjnego oraz zawiłe i pasjonujące losy jego współpracy z Hansem Richterem. W eseju czytamy również o Walterze Ruttmannie, który swoją koncepcję filmu abstrakcyjnego rozwijał niezależnie od Eggelinga i Richtera. Swoje rozważania Giżycki kończy stwierdzeniem, że zmagania z tą malarsko-filmowo-abstrakcyjną materią trwają nieprzerwanie od pierwszych eksperymentów braci Corradinich, a dziś komputer otworzył przed nimi nowe, niespenetrowane obszary.

Giżycki notes that abstract film is almost as old as abstract painting. In the years 1910-1912 Arnaldo Ginna and Bruno Corra (brothers Corradini) were experimenting with colour “symphonies” and “sonatas”, or sequences of images painted with transparent paints directly on film. none of these reels survived, but thanks to detailed descriptions one can imagine them and consider them to the first abstract films. Giżycki also calls upon other artists who planned to make similar films (e.g. Pablo Picasso), and even prepared preparatory drawings and made some theoretical arguments (Leopold Survage). The author also argues that from the very beginning abstract film was conceptually tied with music. In the second part of the article the author presents the achievements of Viking Eggeling in the area of abstract film and the complicated story of his co-operation with Hans Richter. In the essay we also come to know about Walter Ruttmann who developed his version of abstract film independently from Eggeling and Richter. The author concludes his reflections with an argument that the struggle with this paint-film-abstract art form continues from the first experiments of Corradini brothers until now, and that today computers opened new and unexplored possibilities for artists.