„Parkinson jest chorobą dla samotników”. O autopatografii Richarda Wagnera

Celem szkicu jest próba „podejścia metafizycznego” (postulowanego przez Olivera Sacksa) i empatycznej lektury opowieści pacjentów zmagających się z chorobą Parkinsona. Choroba ta jest przewlekła i nieuleczalna, skutkuje brakiem kontroli nad ciałem i fizycznością. Jest widoczna dla otoczenia, dlatego jest chorobą stygmatyzującą i trudną do zaakceptowania czy oswojenia. Analizie poddana została autopatografia rumuńsko-niemieckiego pisarza Richarda Wagnera. Autor próbuje przebić się przez mur niezrozumienia i z własnej perspektywy opowiedzieć o tym, przez co przechodzi.

The purpose of my essay is to attempt at assuming a “metaphysical approach” (postulated by Oliver Sacks) and at empathetic reading of stories written by patients with Parkinson’s disease. The disease is chronic, incurable and results in the loss of control over one’s body and physicality. It is visible from the outside, causing stigma and making it difficult to accept or tame. The analysis covers the autopatography of Romanian-German writer Richard Wagner. The author is trying to bring down the wall of incomprehension and describe what they are going through from their point of view.