Montaż i przestrzeń atrakcji

„Atrakcja”, kluczowa kategoria w praktyce i teorii Eisensteina, po raz pierwszy pojawiła się w jego spektaklu teatralnym. Spektakl teatru rewolucyjnego miał agitować, a nie ilustrować fabułę. „Atrakcja” (zaskoczenie, konflikt, nieoczekiwane bodźce zmysłowe), podobnie jak cyrk czy komedia dell’arte, miała przyciągnąć uwagę widza. „Montaż atrakcji” (później znany jako „montaż intelektualny”) oznacza skuteczność perswazyjną również w filmie. W przeciwieństwie do montażu „równoległego” nie tylko przedstawia rzeczywistość historii, ale także wprowadza grę metaforycznych nieoczekiwanych skojarzeń, które dają początek zupełnie nowym koncepcjom. Uwolnienie montażu filmowego od przymusu naturalizmu umożliwiło manipulowanie czasem i przestrzenią oraz tworzenie nowych światów z istniejących elementów, co obecnie wykorzystywane jest w treściach politycznych i reklamowych, teledyskach i grach komputerowych.

„Attraction”, the key category in Eisenstein’s practice and theory, first appeared in his theatre production. A spectacle by the revolutionary theatre was intended to agitate and not to illustrate the plot. „Attraction” (surprise, conflict, unexpected sensory stimuli), like circus or commedia dell’arte, was intended to attract the viewer’s attention. „Montage of attraction” (later known as „intellectual montage”) signifies persuasive effectiveness also in film. Unlike „parallel” editing, it not only depicts the reality of a story but also introduces the play of metaphorical unexpected associations that give rise to entirely new concepts. The freeing of film montage from the compulsion of naturalism has made it possible to manipulate time and space, and create new worlds out of the existing elements, which presently is utilised in political and advertising content, video clips and computer games.