Doświadczenie śmierci w „Siódmej Pieczęci” Ingmara Bergmana

Siódmą pieczęć można odczytywać jako Bergmanowską próbę zmierzenia się ze śmiercią, spojrzenia jej w twarz. Śmierć czeka każdego. Bergman przedstawił historię codziennej apokalipsy, którą tak dla reżysera, jak i dla większości ludzi jest właśnie spotkanie ze śmiercią. W ciekawej analizie autorka odwołuje się m.in. do pojawiających się w filmie pieśni, a także symboliki kolorów. Ukazuje, że filmowym światem rządzi kontrastowe zestawienie ciemnej i jasnej strony człowieka i rzeczywistości, naiwnej wiary z postawą racjonalną; każda z postaci znajduje dopełnienie w swym przeciwieństwie.

The Seventh Seal may be interpreted as Bergman’s attempt to challenge death, to face it. Everybody must die. Bergman told the story of an everyday apocalypse, which both to the film director and most people is an encounter with death. Melon cites songs and colour symbolism appearing in the film in an interesting analysis. She shows that the world of film is governed by ajuxtaposition of contrasts: of the dark and bright side of man and reality, of naive faith and a rational attitude; each of the characters finds complement in its opposite.