Truman, czyli prawdziwy człowiek

Autorka analizuje Truman Show Petera Weira przez pryzmat filozofii gnostyckiej, a proces jego wyzwalania się do gnostyckiego procesu pozyskiwania Prawdy. Zgodnie z tymi wierzeniami świat materialny jest ledwie odbiciem świata duchowego. Aby wyzwolić się z więzienia zmysłów, z władzy Demiurga, który manipuluje ludzkim życiem, trzeba podjąć wysiłek samooczyszczenia, trzeba się otworzyć na impulsy z zewnątrz, zdobyć się na odwagę. Gierat wskazuje, że wątki gnostyckie postrzec można w wielu powstających dziś filmach i motywy te są odbiciem zagubienia i lęków współczesnego człowieka. Truman, nie wiedząc o tym, jest bohaterem serialu telewizyjnego, który bezustannie toczy się „na żywo”. Świat, w kyórym żyje, jest całkowicie sztuczny, stworzony przez reżysera Christofa. Jednak nie dające się stłumić marzenie o wolności pcha bohatera do poznania prawdy. Zaczyna dostrzegać w tym idealnym świecie fałsz i luki. Autorka przywołuje na poparcie swej tezy klasyczne teksty gnostyckie. W tym kontekście film jawi się jako coś ważniejszego niż popularny pamflet na zniewolenie kultura masową.

Gierat analyzes Peter Weir’s Truman Show from the point of view of Gnosticism while the process of Truman’s liberation is compared to the Gnostic process of seeking the Truth. According to the beliefs, the material world merely reflects the spiritual world. To liberate oneself from the bondage of senses and the power of the Demiurge, who is the artificer of the human world, one needs to make an effort to purify oneself, to open oneself to the external world and muster courage. Gierat says that Gnostic motifs can be seen in many films and that they reflect man’s sense of being lost and fears of contemporary men. Truman is unaware that he is the star of a 24-hour-a-day hit television show. The world he lives in is an entirely artificial world created by TV director Christof. It is the unsuppressed dream about freedom that drives him to get to know the truth. He begins to notice falsity and cracks in this ideal world. Gierat cites classic Gnostic texts to support her thesis. In this context the film appears to be something more than just a popular pamphlet on being captivated by mass culture.