Sam Peckinpah – krwawy moralista

Sam Peckinpah, jak pokazuje autor, sięga do tematów bardzo mocno osadzonych w tradycji kina amerykańskiego, przede wszystkim do legendy dzikiego Zachodu. Ale jego filmu mówią o zmierzchu tej legendy i odchodzeniu w przeszłość dawnych wzorów bohaterskich. Jego filmy są mocno nasycone przemocą, ale bohaterowie pod maską cynizmy i okrucieństwa skrywają wrażliwość i poczucie honoru. Autor dowodzi, że u Peckinpaha fotogeniczne obrazy przemocy nie służą tylko epatowaniu widza okrucieństwem, ale niosą pewne przesłanie moralne, które daje odbiorcy szanse na katharsis i refleksję o granicach dobra i zła. W rezultacie jego twórczość, sytuująca się między popularnym kinem akcji a egzystencjalnym moralitetem, nastręcza dziś interpretatorom wielu problemów.

Kletowski discusses the creative work of Sam Peckinpah (died in 1984) since the time he made debut with The Deadly Companions to his last film The Osterman Weekend. He writes about a certain plot in his work, that is a farewell to the Wild West and its heroes. But this is by no means a sentimental farewell but, on the contrary, a farewell dominated by an aura of ruthlessness and violence. At the same time the films are far from being politically correct; they happen to be racist and strongly anti-feminist. They show, however, that even these extremely depraved and rejected people are able to unexpectedly find in themselves such I values as honour, loyalty, courage and sacrifice.