Zawierzyć wyobraźni. Obraz dzieciństwa w filmach „Moje życie psa” Lasse Halströma i „Filmowych czasach” Fridrika Thóra Fridrikssona

Autorka uznaje, że obydwu reżyserom udała się rzadka rzecz – ukazanie wspomnień z dzieciństwa i wiarygodne opisanie małych bohaterów, którzy pozostając dziećmi, dystansują się jednocześnie do przeżywanych doświadczeń, stając się w pewnym sensie medium zbliżonym do postawy reżysera-opowiadacza, rozwijającego przed widzami realistyczną opowieść o dzieciństwie. Ukazany w filmach proces dojrzewania obfituje w ważne dla procesu socjalizacji wydarzenia. Autorka zauważa m.in., że znaczące dla procesu socjalizacji są dwa opozycyjne wobec siebie środki przekazu: tradycyjnie ustnie przekazywane sagi oraz nowe media – kino, telewizja i radio.

Roskowska says the two directors have managed to do a rare thing, that is to depict childhood memories. The reliable account of the small heroes, who are children but at the same time distance themselves from their experiences, are becoming in a sense a medium close to the film director-storyteller who is narrating a realistic tale about childhood. Maturing shown in the films abounds in events that are crucial for a process of socialisation. Roskowska notes, among other things, that two opposing media, i. e. traditional sagas and new media (cinema, TV and radio) are Important to the process.