Metastatic bone disease – epidemiology, characteristics, and diagnostic possibilities

Metastatic bone disease (MBD) is a common problem among patients with malignant tumors. Bone tissue is the third most frequent site of metastasis, following the lungs and liver. The risk of bone metastases increases with the duration of the cancer disease. Early diagnosis should be implemented when a patient with malignant tumors reports symptoms such as bone pain, joint mobility disorders, or neurological symptoms. Attention should also be drawn to abnormalities in laboratory tests – elevated calcium levels in serum (hypercalcemia). In the case of fractures in atypical locations or occurring after low-energy trauma, oncological disease should be included in the differential diagnosis. The first-line imaging studies include X-rays and computed tomography. Magnetic resonance imaging is recommended in cases of diagnostic uncertainty or changes in the axial skeleton. Additionally, scintigraphy allows for determining the nature of the lesion and oncological staging (assessment of the number of metastatic lesions to the bones). Hybrid studies are also used, characterized by the best sensitivity and specificity parameters. If dealing with a tumor of unknown origin, the most important diagnostic step is biopsy, which should be performed by an experienced clinician at a bone cancer treatment center. The authors of the publication hope that the review presented below will help expand knowledge about MBD, optimize its diagnostic process, and improve medical care in Poland for patients with metastatic bone disease.

Choroba przerzutowa do kości (MBD) to częsty problem u pacjentów z nowotworami złośliwymi. Tkanka kostna to trzecia tkanka pod względem częstości przerzutów, zaraz po płucach i wątrobie. Ryzyko przerzutów do kości wzrasta wraz z czasem trwania choroby nowotworowej. Wczesna diagnostyka powinna być wdrożona, gdy pacjent z nowotworem złośliwym w wywiadzie zgłasza takie objawy jak ból kostny, zaburzenia ruchomości stawów lub objawy neurologiczne. Uwagę powinny także zwracać nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych - podwyższony poziom wapnia w surowicy (hiperkalcemia). W przypadku złamań w nietypowej lokalizacji lub występujących po nisko-energetycznym urazie obligatoryjnie należy włączyć chorobę onkologiczną do diagnostyki różnicowej. Do badań obrazowych pierwszego rzutu należą zdjęcie RTG oraz tomografia komputerowa. Rezonans magnetyczny zaleca się w przypadku wątpliwości diagnostycznych oraz zmian zlokalizowanych w szkielecie osiowym. Natomiast badanie scyntygrafii, pozwala na określenie charakteru zmiany oraz na staging onkologiczny (ocena liczby zmian meta do kości). Używa się także badań hybrydowych, które charakteryzują się najlepszymi parametrami czułości i swoistości. Jeśli mamy do czynienia z nowotworem nieznanego pochodzenia, najważniejszym krokiem diagnostycznym jest biopsja, która powinna być wykonana przez doświadczonego klinicystę, w ośrodku leczenia nowotworów kości. Autorzy publikacji mają nadzieję, że przedstawiony poniżej przegląd pomoże poszerzyć wiedzę na temat MBD, zoptymalizować jej proces diagnostyczny oraz poprawić opiekę medyczną w Polsce nad pacjentem z chorobą przerzutową do kości.fizjodeza, aparat Ilizarova, gwóźdź śródszpikowy.