Kryminalistyczne i procesowe aspekty wykorzystania jako dowodu informacji uzyskanych przez organy ścigania przed datą wydania wobec podejrzanego postanowienia o przedstawieniu zarzutu

Celem artykułu jest podjęcie próby oceny możliwości wykorzystania jako dowodu w procesie karnym informacji uzyskanych przez organy ścigania przed datą wydania wobec podejrzanego postanowienia o przedstawieniu zarzutu, przyjmujących najczęściej formę wysłuchania, rozpytania. W polu zainteresowania autora pozostają zatem czynności mające charakter czynności przedprocesowych, co do których ustawa nie przewiduje po stronie oskarżonego istnienia szeregu gwarancji, takich jak: prawo do milczenia, brak obowiązku dostarczenia dowodów na swoją niekorzyść (nemo se ipsum accusare tenetur), czy w końcu udział obrońcy w przesłuchaniu podejrzanego, którego obecność ma na celu w graniach obowiązujących przepisów prawa przyjęcie właściwej taktyki – najlepszej z punktu widzenia interesów podejrzanego a nie organów ścigania. Autor analizując poglądy doktryny i orzecznictwa zdecydowanie opowiada się za zakazem wykorzystania takich informacji jako dowodu w postępowania karnym.

The purpose of this article is to attempt to assess the possibility of using as evidence in a criminal trial information obtained by law enforcement authorities prior to the date of issuing a decision to charge a suspect, usually taking the form of a hearing or interview. The author's field of interest, therefore, includes activities having the character of pre-trial actions, for which the law does not provide for a number of guarantees for the accused, such as the right to remain silent, the absence of any obligation to provide evidence to his or her detriment (nemo se ipsum accusare tenetur) or the participation of the defence counsel in the interrogation of the suspect, whose presence is aimed, within the limits of the applicable law, at adopting the appropriate tactics that are the best from the point of view of the interests of the suspect and not of the law enforcement authorities. The author, in analysing the views of the doctrine and case law, strongly advocates the prohibition of the use of such information as evidence in criminal proceedings.