Social Stressors in Nurses and the Intention to Leave the Profession and to Change Job

Introduction. The increasing demand for medical services in an ageing society and the groving average age of Polish nurses stimulate the search for reasons why experienced health care workers are leaving the profession. Aim. The aim of this study is to determine the degree of nurses’ propensity to leave the profession and to change jobs in the context of social stressors at work, occupational variables including type of hospital ward and subject variables. Material and Methods. A questionnaire-based anonymous survey was conducted among N=190 nurses. The study used the Roodt scale (TIS-6), the Negative Acts Questionnaire (NAQ), the Questionnaire of Stressors in Nursing (QSN) and the General Health Questionnaire (GHQ-12). Results. The intention to change their workplace was indicated by 55.8% of nurses, 12.3% of whom were neurological nurses, and the intention to leave the profession by 6.8% of respondents. The intensity of the intention to leave significantly positively correlated with all the social stressors studied. Nurses who considered leaving the profession were characterized by poorer psychological well-being and experienced negative actions from co-workers and supervisors to a greater extent than those who considered changing jobs. Conclusions. Social stressors are significantly associated with the intention to leave the profession and change jobs. The social stressor that significantly differentiates neurology nurses from other study participants is the relationship with the patient and his family. Taking care of nurses’ psychological well-being and building cooperation in nursing teams are factors that can prevent leaving the profession.

Wstęp. Coraz większe zapotrzebowanie na świadczenia medyczne w starzejącym się społeczeństwie i rosnąca średnia wieku polskich pielęgniarek pobudzają do szukania przyczyn odchodzenia z zawodu doświadczonych pracowników służby zdrowia. Cel. Celem badania jest określenie stopnia skłonności pielęgniarek do odejścia z zawodu i do zmiany miejsca pracy w kontekście społecznych stresorów w pracy, zmiennych zawodowych z uwzględnieniem rodzaju oddziału szpitalnego i zmiennych podmiotowych. Materiał i metody. Kwestionariuszowe anonimowe badanie przeprowadzono wśród N=190 pielęgniarek. W badaniu wykorzystano skalę Roodta (TIS-6), Kwestionariusz Działań Negatywnych (NAQ), Kwestionariusz Stresorów w pracy Pielęgniarki (KSP) oraz Kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia (GHQ-12). Wyniki. Zamiar zmiany miejsca pracy sygnalizowało 55,8% pielęgniarek z czego 12,3% pielęgniarek neurologicznych, zamiar odejścia z zawodu 6,8% badanych. Intensywność zamiaru odejścia istotnie dodatnio korelowała ze wszystkimi badanymi stresorami społecznymi. Pielęgniarki, które rozważały odejście z zawodu w charakteryzowały się słabszym samopoczuciem psychicznym i w większym stopniu doświadczały negatywnych działań ze strony współpracowników i przełożonych, niż te, które rozważały zmianę miejsca pracy. Wnioski. Społeczne stresory istotnie są powiązane z zamiarem rezygnacji z zawodu i zmiany miejsca pracy. Społecznym stresorem, który istotnie różnicuje pielęgniarki neurologiczne od pozostałych uczestników badania to relacje z pacjentem i jego rodziną. Troska o kondycję psychiczną pielęgniarek i budowanie współpracy w zespołach pielęgniarskich to czynniki mogące zapobiegać odejściu z zawodu.